Do projektu wprowadzono możliwość utworzenia koncernu Polski Cukier.
W projekcie znalazły się zapisy umożliwiające utworzenie koncernu cukrowniczego Polski Cukier, opartego całkowicie na rodzimym kapitale inwestycyjnym.
Zaznaczono przy tym, że obecna prywatyzacja sektora cukrowniczego z udziałem inwestorów zagranicznych ma być dalej prowadzona. Natomiast koncern zostanie utworzony z cukrowni, które nie znajdą inwestora.
Analizy przedprywatyzacyjne są obecnie robione dla ponad 50 cukrowni zrzeszonych w holdingach cukrowych, w których Skarb Państwa ma 49 proc. akcji i które nie mają inwestora strategicznego.
Zadaniem doradcy prywatyzacyjnego jest zbadanie i opracowanie optymalnych formalno-prawnych i ekonomiczno-finansowych warunków powołania i funkcjonowania spółki, przy założeniu udziału plantatorów buraków cukrowych w tworzeniu i prywatyzacji firmy.
Natomiast gdyby stwierdzono, że nie ma uzasadnienia dla koncepcji powołania koncernu Polski Cukier ze wszystkich cukrowni przeznaczonych jeszcze do prywatyzacji, zostałaby opracowana strategia przekształceń jedynie trzech holdingów cukrowych z uwzględnieniem udziału w prywatyzacji plantatorów buraków cukrowych.
Wówczas koncern Polski Cukier miałby powstać z 16 cukrowni przewidzianych do prywatyzacji w ostatniej kolejności oraz z tych zakładów, w których działania restrukturyzacyjne i prywatyzacyjne nie powiodły się.
W skład Polskiego Cukru miałaby wejść grupa północna z Lubelsko-Małopolskiej Spółki Cukrowej SA, grupa południowa z Mazowiecko-Kujawskiej Spółki Cukrowej SA oraz grupa bydgoska z Pomorsko-Poznańskiej Spółki Cukrowej.
Przyjęta przez posłów w pierwszym czytaniu nowelizacja ustawy cukrowej proponuje powołanie komisji porozumiewawczej ds. cukru, która reprezentowałaby interesy plantatorów i producentów cukru przed ministrem rolnictwa i Agencją Rynku Rolnego oraz opiniowałaby propozycje dotyczące wysokości ceny minimalnej cukru ustalanej przez Radę Ministrów.
Ustalałaby także szczegółowe zasady współpracy producentów cukru z plantatorami buraka cukrowego. Współpraca ta ma przyjąć formę porozumienia branżowego, które następnie będzie ustalać m.in. wielkość produkcji buraków cukrowych dla poszczególnych plantatorów oraz warunki odbioru i zapłaty za buraki cukrowe.
Według tych propozycji, rolnik będzie mógł zbyć prawo, wynikające z umowy kontraktacji, do produkcji buraków cukrowych innemu producentowi, ale tylko w ramach kontraktu z tą samą cukrownią.
Wprowadza się także limitowanie produkcji izoglukozy i syropu inulinowego, których kwota produkcji łącznie nie może stanowić więcej niż 1,08 proc. kwoty A, czyli limitu cukru na rynek krajowy.
Natomiast kwota B (limit produkcji cukru na eksport z dopłatami z budżetu państwa) wynosiłaby 30 proc. ustalonej kwoty A. W Polsce funkcjonuje 76 cukrowni.
