Niebywały jest już sam stopień zachowania skamieniałości. Naukowcy mogli obejrzeć nie tylko szkielet, ale i chrząstki a nawet odcisk sierści. W dodatku okazało się, że jest to skamieniałość najstarszego ssaka łożyskowego. Być może więc jest to przodek wszystkich żyjących dziś ssaków łożyskowych - grupy zwierząt, która dominuje dziś na lądach i do której zalicza się również człowieka.
Dlatego właśnie badacze nazwali go Eomaia, co po grecku znaczy "starożytna matka". Eomaia, choć zaliczana do łożyskowców, rozwijała się raczej w sposób przypominający współczesne torbacze. W jej szkielecie zachowały się cechy, które sugerują, że potomstwo przychodziło na świat po dość krótkiej ciąży, a następnie być może przyczepiało się do znajdującego się na brzuchu sutka. Eomaia prawdopodobnie potrafiła wspinać się po krzewach i niższych konarach drzew. Można jedynie przypuszczać, że umiejętności wspinaczkowe ułatwiały jej polowanie na owady oraz ucieczkę przed drapieżnikami. Otwarte pozostaje pytanie, czym niezwykłym wyróżniała się Eomaia, że 100 milionów lat później to właśnie jej potomkowie zdominowali ziemskie lądy? Jedna, nawet najdoskonalej zachowana skamieniałość, to wciąż za mało, by odpowiedzieć na wszystkie pytania.
O najstarszym ssaku łożyskowym pisze "Gazeta Wyborcza" w artykule "Kości pramatki".
iar za "Gazetą Wyborczą"/ makowska/zasadzinska
