Kraków pożegnał Macieja Szumowskiego, zmarłego w poniedziałek
krakowskiego dziennikarza i dokumentalistę. Szumowski w latach 1980-81 kierował "Gazetą Krakowską", która stała się wtedy czytanym w całej Polsce opiniotwórczym, niezależnym dziennikiem.
Maciej Szumowski był również autorem reportaży i ponad stu filmów
dokumentalnych, w tym relacji z manifestacji. Był dwukrotnym laureatem najwyższej dziennikarskiej nagrody imienia Bolesława Prusa przyznawanej przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich. W 1971 roku otrzymał ją za cykl reportaży telewizyjnych "Polska zza siódmej miedzy", w 1981 roku - za redagowanie "Gazety Krakowskiej".
Po wprowadzeniu stanu wojennego został zwolniony ze stanowiska redaktora naczelnego "Gazety Krakowskiej", w latach 1982-1989 był objęty zakazem uprawiania zawodu dziennikarskiego. Pracował wtedy jako stróż nocny i palacz, współpracował z mediami wydawanymi poza obiegiem cenzury. W 1989 roku kierował w Krakowie zwycięską akcją propagandową "Solidarności" przed wyborami do tak zwanego Sejmu kontraktowego
W roku 1990 Maciej Szumowski był współzałożycielem i felietonistą "Czasu Krakowskiego", następnie zajmował się produkcją telewizyjną. Nakręcił między innymi "Polski poślizg kontrolowany", nagrodzony potem nagrodą Pryzmat przez Leszka Balcerowicza za umiejętne przybliżanie telewidzom reformy gospodarczej.
Józefa Hennelowa z "Tygodnika Powszechnego" powiedziała, że Maciej Szumowski był niezwykłym człowiekiem, "zniewalająco sympatycznym", i nie tylko dziennikarzem, ale "wspaniałym artystą".
Maciej Szumowski był mężem zmarłej w styczniu tego roku pisarki i dziennikarki Doroty Terakowskiej.
Został pochwany naCmentarzu Rakowickim w Krakowie.