USD/PLN utracił najpierw wsparcie dziennych, dzisiaj żegluje już poniżej wsparcia tygodniowych 4.1544. Jest to rezultat silnego osłabienia dolara na całym froncie rynku globalnego. Naciski USA na wojenne rozwiązanie sprawy Iraku nie ustają, pomimo formalnej zgody Husseina na bezwarunkowe dopuszczenie inspektorów ONZ do badania instalacji w kraju. Rosja uprzedziła nieco G7 i podpisując umowy handlowe z Irakiem określiła tym samym, ile będzie ją kosztować utrata interesów w tym regionie. Interes Rosji też będzie musiał być brany pod uwagę. W grę wchodzi nafta Iraku oraz ewentualny rurociąg znad morza Kaspijskiego do krajów Azji południowej. Naturalnie przejęcie kontroli nad regionem Iraku i Afganistanu w tej kwestii przez Amerykę byłoby znacznym umocnieniem interesów USA, a tym samym osłabieniem Rosji. Trudno sobie wyobrazić, że Rosja pozostająca w ścisłych kontaktach z G7 i będąca członkiem Rady NATO nie sygnalizowała swego zaniepokojenia, czy może nie określiła swojej strefy interesów. Wysokie ceny ropy
podbijane niepokojem politycznym i groźbami wojny oraz ostatnią decyzją OPEC o utrzymaniu kontyngentów wydobycia czarnego kruszcu są na rękę wielu krajom, w tym i USA i Rosji. Różnica polega na tym, że Ameryka pogrążona jest w kryzysie, natomiast Rosja odnotowuje mocny wzrost gospodarczy, no może nie tak mocny jak Chiny, ale wystarczająco mocny, aby wyróżniać się na tle innych gospodarek Europy.
Złotówka umacnia się wyraźnie nie tylko do jednego dolara. Jeszcze niedawno kurs 4.1900 traktowany był jako przystanek przed zdobyciem 4.2208 i 4.2650, jednak po klasycznym sygnale spadkowym na wstęgach Bollingera, od miejsca w którym EUR/USD zrobił wrześniowy dołek 9600, dolar/złoty spada i stracił już prawie 600 punktów. Z dalszych prognozowanych przebiegów wynika, że powinien dotrzeć do atraktora spadków 4.1289.
EUR/PLN pokazuje negatywny obraz tygodniowych i dziennych, tylko nieznacznie poprawiony przez odwrócenie na EUR/USD. To świadczy o sile złotówki i również o jej odporności na retorykę wojenną Busha. Złotówka jest silna mimo słabości rynków giełdowych. Wracają wspomnienia sprzed lat, kiedy październik był czerwony z powodu kryzysów giełdowych. Na krótko przed wyborami w Niemczech euro umocniło się na świecie, ale w UK jest to jeden z okresów najbrzydszego pisania o eurowalucie ostatnimi czasy. Anglicy nie mogą darować sobie błędów z 1992 roku i wielkiego upokorzenia w oczach opinii publicznej. Jak sobie przypominam, przedstawiciel MFW zalecił Polsce pełną abstynencję, czyli nie wykorzystywanie banku centralnego do interwencji na złotówce. Zalecenie ma wyjątkowy smaczek w kontekście rzeczywistych czynności niektórych banków centralnych G7. Wiadomo przed kim odpowiada NBP, ale przed kim odpowiada MFW, to już trudniej wskazać i o fixingu argentyńskiego peso oczywiście przez dziesięć lat nie wiedziało.
EUR/PLN ma obecnie tak zwężające się wstęgi Bollingera na godzinówkach, że niebawem powinno dojść do znacznego zwiększenia volatility.