Kryzys po polsku, czyli jak chlał wiceminister Bury

Również wnioskodawcy debaty nie byli specjalnie zainteresowani wystąpieniem premiera. Posłanka Jadwiga Wiśniewska starała się całą mocą swojego aparatu mowy przekrzyczeć szefa rządu, aż wreszcie uciszył ją sam prezes PiS. Jarosław Kaczyński musiał się upewnić, czy wszystkiemu nadal jest winien Tusk, bo szykował się już do wyjścia na konferencję prasową. Oświadczył dziennikarzom, że w kwestii winy nic się nie zmieniło, po czym poszedł do domu.

Każdy, kto ma ciekawsze zajęcia niż ślęczenie w parlamencie, postąpiłby tak samo. Szef rządu podczas _ expose _ ograniczył się bowiem do tradycyjnej mantry, wedle której Polska jest wciąż bezpieczną wyspą na oceanie szalejącego kryzysu. Takiej wersji Platforma Obywatelska będzie się trzymać przynajmniej do wyborów. Jest ona ze wszech miar asekuracyjna, gdyż pozwala obarczyć odpowiedzialnością wysoką falę, a nie gospodarzy wyspy, za wszystko, co może się zdarzyć.

Perspektywę nietrudno przewidzieć. Nasilający się kryzys to nie jakieś tam lokalne tąpnięcia, ale globalny krach neoliberalnego kapitalizmu, który tak szalenie rozpędził się w życiu ponad stan, że w końcu się zapędził w kozi róg. Jeśli premier mówi, że jego powinnością jest chronić kraj przed groźbą chaosu, nerwowych odruchów i emocji, to trzeba widzieć np. Grecję, która weszła już w stadium totalnej ochrony. Przy pomocy policji rozpędzającej tłumy manifestantów.

Jesteśmy jednak w Polsce, więc podczas debaty o kryzysie najważniejszą kwestią było doniesienie posła PiS Jacka Suskiego na wiceministra Jana Burego, który miał się nachlać w hotelu za prawie 16 tys. zł z publicznej kasy. Jeśli to prawda, musi chłop mieć tęgą głowę. Poza tym taka imprezka mieści się w meritum wystąpienia premiera, który wielokrotnie zapewniał z sejmowej mównicy o szczególnej trosce rządu wobec sfery budżetowej.

Skorzystaj z narzędzi MoneyAnalytics i sam oceń wskaźniki gospodarcze Dodaj wykresy do Twojej strony internetowej

Przejawy troski najlepiej obrazują liczby. Gdy Platforma Obywatelska obejmowała cztery lata temu stery władzy, zapowiadając m.in. redukcję biurokracji, armia urzędników liczyła 385 tys. głów. Pod koniec kadencji urosła do 440 tys. i siła jej rozkwitu nie słabnie. Nie trzeba być specjalnie biegłym w rachunkach, żeby zdać sobie sprawę jak ta tendencja rozwojowa ma się do zaciskania pasa w czasach kryzysu.

Odpowiedzialna opozycja już przy pomocy tego prostego zestawienia mogła wyprowadzić premiera z błogostanu i rozmytą debatę skierować na bezwzględne konkrety. Trudno to jednak osiągnąć, przekrzykując mówiącego z głębi sali albo udając się podczas obrad na obiad.

Donald Tusk zasygnalizował zresztą, co się naprawdę święci, uprzedzając, iż _ druga fala kryzysu stoi u drzwi _. Całą prawdę o sytuacji w państwie szef Platformy Obywatelskiej ujawni zapewne zaraz po wyborach. Chyba że wcześniej drzwi wylecą z wielkim hukiem. Do wyborów zostało jeszcze siedem tygodni, a to jest bardzo długi czas wobec tempa, jakie przybiera światowy kryzys.