Inwestycje na cudzym gruncie do kosztów podatkowych?

Amortyzacji w przedsiębiorstwie podlegają m.in. środki trwałe. Należą do nich budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia, środki transportu, a także wszystkie przedmioty, które spełniają poniższe warunki:

- stanowią własność lub współwłasność podatnika i są nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia ich do użytkowania,

- przewidywalny okres ich użytkowania jest dłuższy niż rok,

- podatnik wykorzystuje je na potrzeby związane z prowadzoną przez siebie działalnością lub oddaje do używania na podstawie najmu, dzierżawy lub innej umowy.

Budynki postawione na cudzym gruncie przepisy również kwalifikują jako środki trwale. W ich przypadku jednak nie musi być spełniony warunek czasowy - innymi słowy, podlegają one amortyzacji niezależnie od przewidywanego okresu ich używania. Środkiem trwałym podlegającym amortyzacji jest również przyjęta do używania inwestycja w obce środki trwałe, i to także niezależnie od zakładanego okresu używania. Pozostałe wymogi kwalifikujące budynki i inwestycje jako środek trwały obowiązują jednak nadal.

Za przykład może posłużyć wyrok NSA z 5 lutego 2013 r., sygn. akt II FSK 1222/11. Sąd uznał za nieprawidłowe rozpoczęcie naliczania amortyzacji od wybudowanego, ale nie ukończonego jeszcze zakładu produkcyjnego na dzierżawionym gruncie - został on zbyt wcześnie wprowadzony do ewidencji środków trwałych, a jego wartość początkowa stanowiąca podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych nie uwzględniała wszystkich nakładów poniesionych na jego budowę.

Sąd wskazał, że warunkami pozwalającymi zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu odpisów z tytułu zużycia środka trwałego są przede wszystkim ich kompletność, zdatność do użytku oraz fakt, że stanowią własność lub współwłasność podatnika. Wybudowane na cudzym gruncie budowle lub inne inwestycje będą zatem podlegały amortyzacji dopiero po spełnieniu tychże warunków.