"Jednostki samorządu terytorialnego i sektor energetyki wiatrowej wypracowały wspólne rozwiązania, których implementacja do polskiego prawa umożliwi zrównoważony rozwój energetyk wiatrowej w Polsce. Niniejsze rozwiązania zakładają w szczególności: możliwość odstąpienia od wymogu zachowania reguły 10h wobec budynków z parametrem mieszkalnym oraz od przywołanych w ustawie form ochrony przyrody, o ile miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dopuszcza mniejszą odległość" - czytamy we wspólnym stanowisku.
Zdaniem sygnatariuszy, proponowane rozwiązania przywracają władzę planistyczną w ręce samorządów, są niekontrowersyjne i pozwalają wzmocnić dostępne gminom narzędzia planistyczne.
"Apelujemy o rezygnację z dotychczasowych zapisów art. 4 ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych i pozostawienie decyzyjności planistycznej na poziomie lokalnych społeczności" - czytamy dalej.
Gminy w Polsce potrzebują rzetelnie zrealizowanych inwestycji w energetykę wiatrową, a inwestorzy dysponują wiedzą i doświadczeniem, by je realizować na światowym poziomie, podkreślono.
W stanowisku zwrócono uwagę, że od 2016 r. skala rocznych przyrostów mocy zainstalowanej w elektrowniach wiatrowych w Polsce wielokrotnie się zmniejszyła.
"Do najważniejszych problemów wynikających z reguły 10H należą:
- brak uzasadnienia przyjętej regulacji: brak przełożenia oddziaływania, lokalizacji, skali przedsięwzięcia i oddziaływań skumulowanych na wymaganą minimalną odległość,
- wstrzymanie prac planistycznych w gminach (w niektórych przypadkach) w oczekiwaniu na zmianę przepisów,
- zwiększenie kosztów planowania przestrzennego w gminie przez wymuszenie przygotowania planów miejscowych na wszystkich obszarach będących pod wpływem istniejącej lub planowanej w dokumentacji planistycznej inwestycji wiatrowej,
- chaotyczne wydawanie decyzji o warunkach zabudowy na podstawie przepisów przejściowych, co może całkowicie zablokować rozwój i dalszą zabudowę gminy (w tym realizację inwestycji z ważnymi pozwoleniami na budowę),
- całkowite uniemożliwienie realizacji nowych projektów energetyki wiatrowej w gminach z powodu braku dostępności obszarów spełniających ustawowe wymogi,
- utracone korzyści finansowe i infrastrukturalne gmin,
- brak możliwości realizacji nowych inwestycji w oparciu o nowe technologie,
- brak możliwości repoweringu - wymiany starszych urządzeń na nowe, bardziej produktywne oraz o wyższej wieży i tym samym wytwarzające znacznie niższe ciśnienie akustyczne" - wymieniono w stanowisku.
Zgodnie z obowiązującą od czerwca 2016 r. ustawą o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych, elektrownię wiatrową o mocy większej niż 40 kW można postawić w odległości nie mniejszej niż 10-krotność jej wysokości wraz z wirnikiem i łopatami (10h) od zabudowań mieszkalnych i mieszanych, w skład której wchodzi funkcja mieszkaniowa oraz obszarów szczególnie cennych z przyrodniczego punktu widzenia (np. parków narodowych czy krajobrazowych i rezerwatów).
