- Komisja przemysłu i energii, niestety, jasno określiła, że nie skłania się do pomysłu dotowania tzw. inwestycji początkowych. Nie składam jednak broni. Będę zabiegał, aby europosłowie zmienili zdanie - mówi Bogdan Marcinkiewicz, który w przeszłości pracował m.in. jako elektromonter w kopalni 1 Maja w Wodzisławiu Śląskim. Była eurodeputowana, prof. Genowefa Grabowska z Uniwersytetu Śląskiego, do pomysłu Marcinkiewicza jest nastawiona sceptycznie: - Nie sądzę, by w czasie kryzysu Unia zgodziła się na dotowanie górnictwa. Kopalnie upadną, a węgiel trzeba będzie importować Z Bogdanem Marcinkiewiczem, europosłem PO, rozmawia Beata Sypuła Dlaczego broni pan węgla z dotowanych kopalń? Z prognoz dla Rady i Parlamentu Europejskiego z 10 stycznia 2007 r. wynika, że w ciągu 40 lat globalna produkcja węgla prawie się podwoi, a jego udział w światowej produkcji energii pierwotnej będzie większy niż ropy i gazu ziemnego łącznie. W najbliższych 20 latach wielkość zużycia węgla nie powinna się zmienić. W przypadku
ograniczenia jego produkcji w UE będzie on zastępowany węglem importowanym. Dlatego uważam za zasadne utrzymanie możliwości współfinansowania przez państwa członkowskie inwestycji początkowych. Jak długo podatnik polski będzie dokładał do kopalń? Przedłużenie pomocy dla zamykanych nierentownych kopalń powinno zostać zagwarantowane co najmniej do 1 października 2020 roku. Zaproponowałem w złożonych poprawkach przedłużenie pomocy państwa na pokrycie kosztów nadzwyczajnych do końca 2030 r. Trzeba bowiem pamiętać o specyfice polskich przepisów w sprawie zasad wypłacania świadczeń nabytych aż do wygaśnięcia. Dotyczy to 120 tys. pracowników górnictwa. O jakie świadczenia panu chodzi? O zapewnienie deputatu węglowego, wypłacanie rent wyrównawczych dla pracowników kopalń całkowicie zlikwidowanych, zapewnienie bezpłatnego węgla emerytom i rencistom górniczym takich kopalń, wypłacanie przez ZUS ekwiwalentów pieniężnych z tytułu prawa do bezpłatnego węgla. Będzie też konieczne stałe finansowanie kosztów działań
polikwidacyjnych, np. pompowanie wody ze zlikwidowanych kopalń w celu zabezpieczenia kopalń czynnych. Zmiany muszą być tak przeprowadzone, aby ich tempo było dopasowane do możliwości w naszych warunkach społecznych.
