Adam Makowicz przyjął medal z właściwą sobie skromnością. Powiedział, że czuje się zarówno zaszczycony jak i zażenowany. Zauważył, że artystą się jest do końca życia i - jak się wyraził - "dyplomem jest dopiero nagrobek". Jak dodał - zawsze jest dużo do zrobienia i do poprawienia.
Adam Makowicz ma 69 lat. Zasłynął jako pianista jazzowy. Gry na fortepianie zaczęła go uczyć matka, kiedy miał dziesięć lat. Później skończył szkoły muzyczne w Rybniku i Katowicach, a naukę kontynuował w Liceum Muzycznym w Krakowie, gdzie także już mając 16 lat, grał muzykę jazzową.
Adam Makowicz współpracował między innymi ze Zbigniewem Namysłowskim, Tomaszem Stańką, Michałem Urbaniakiem, zespołem Novi Singers, wystąpił też z orkiestrą Duke'a Ellingtona kilka lat przedtem, zanim - w 1977 roku - na stałe przyniósł się do USA, gdzie grał z wieloma wybitnymi muzykami.
Repertuar Adama Makowicza, obok typowych standardów i utworów jazzowych obejmuje również muzykę klasyczną. Do cyklu autorskich adaptacji artysta włączył utwory George'a Gershwina, Irvinga Berlina, Jerome Kerna i Cole'a Portera, a jego specjalnością stały się koncerty oraz płyty monograficzne poświęcone wielkim twórcom z pogranicza muzyki jazzowej i rozrywkowej.
Nagrał ponad 50 płyt. Ponadto ma na swym koncie przeszło 100 kompozycji na kwartet smyczkowy i trio jazzowe, wiele utworów na fortepian, jest również autorem muzyki do filmów animowanych.
Mieszka w pobliżu Toronto. Do Polski przyjeżdża kilka razy do roku.