Kreował ponad 200 ról teatralnych, filmowych i telewizyjnych, wyreżyserował ponad 100 przedstawień teatralnych. Popularność przyniósł mu film - niezapomniane kreacje stworzył między innymi w obrazie Wajdy "Wszystko na sprzedaż" i w "Lawie" Tadeusza Konwickiego, gdzie zagrał cara Aleksandra. Sympatię milionów widzów zdobył jako niezapomniany Ketling z telewizyjnego serialu "Przygody Pana Michała", Poeta z "Wesela" Andrzej Wajdy, czy stróż prawa z "Lekarstwa na miłość".
Starsi kinomani pamiętają "aksamitny" głos Andrzeja Łapickiego przed seansami filmowymi - w latach 50. aktor był bowiem lektorem Polskiej Kroniki Filmowej.
Artysta często deklarował miłość do teatru, zwłaszcza do twórczości Aleksandra Fredry. Wyreżyserował i zagrał w wielu sztukach komediopisarza - były to między innymi "Damy i huzary", "Fircyk w zalotach" i kilkakrotnie "Śluby panieńskie". Miał w dorobku wiele głośnych telewizyjnych inscenizacji teatralnych, choćby "Warszawiankę", "Portret Doriana Greya", a przede wszystkim "Makbeta" z Tadeuszem Łomnickim w roli tytułowej i samym Łapickim w roli Dunkana.
Andrzej Łapicki, obok dokonań artystycznych miał na koncie również dokonania pedagogiczne i społeczne. Dwukrotnie był rektorem Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej a przez dwie kadencje pełnił funkcję prezesa Związku Artystów Scen Polskich. W stanie wojennym brał udział w bojkocie aktorskim. Od 1989 do 1991 roku był posłem na Sejm z ramienia "Solidarności".
Za artystyczną i pedagogiczną działalność uhonorowano go wieloma wyróżnieniami - między innymi Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi oraz Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.
Andrzej Łapicki urodził się 11 listopada 1924 roku w Rydze. Był synem Borysa Łapickiego, profesora prawa rzymskiego na UW oraz prawnukiem Hektora Łapickiego wojewody mińskiego w czasie Powstania Styczniowego. Uczęszczał do Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie, które ukończył w ramach tajnego nauczania w 1942 roku.
Studiował aktorstwo podczas wojny w tajnym Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej u Aleksandra Zelwerowicza. Uczestniczył w podziemnych przedstawieniach teatralnych i był aktorem Teatru Żołnierskiego Armii Krajowej. Brał udział w Powstaniu Warszawskim.
Debiutował w 1945 roku jako Kuba w "Weselu" w reżyserii Jacka Woszczerowicza w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi. Jego debiutem filmowym były "Zakazane piosenki", pierwsza, polska, powojenna produkcja, w reżyserii Leonarda Buczkowskiego. Od 1949 roku Łapicki był związany z teatrami warszawskimi - Współczesnym, Dramatycznym, Narodowym i Polskim. W latach 1995-1999 zajmował stanowisko dyrektora artystycznego Teatru Polskiego w Warszawie.
IAR
