Na podstawie dotychczas zebranej dokumentacji IPN ustalił, że począwszy od 1967 roku władze partyjne szczebla centralnego rozpoczęły nawoływanie do nienawiści na tle różnic narodowościowych, skierowane przeciwko osobom pochodzenia żydowskiego i akcja ta przeniosła się na szczebel lokalny, obejmując obszar całego kraju.
W wyniku antysemickiej kampanii władz z Polski wyemigrowało w tym czasie kilkanaście tysięcy obywateli pochodzenia żydowskiego.
W oparciu o zgromadzone materiały ustalono między innymi, że w Łodzi w roku 1968 zwolniono ze stanowisk, a w niektórych przypadkach również z pracy, szereg osób zajmujących stanowiska kierownicze na wyższych uczelniach i w przemyśle oraz dziennikarzy lokalnych gazet, którym to osobom organy bezpieczeństwa przypisywały pochodzenie żydowskie i poglądy syjonistyczne.
Każdorazowo decyzja o zwolnieniu poprzedzona była uchwałą organów partyjnych o wydaleniu z partii. Zwolnienia kierowników zakładów pracy uzasadniane były najczęściej brakiem kompetencji i nadużyciami, w przypadku pracowników naukowych wskazywano na wspomaganie wystąpień studenckich albo ich tolerowanie, niewłaściwą postawę ideologiczną, a w niektórych przypadkach wręcz na poglądy â?ľsyjonistyczne". Zwolnienia dziennikarzy uzasadniano niewłaściwą postawą polityczną, zwłaszcza niewłaściwą oceną konfliktu arabsko-izraelskiego w 1967 roku.
IPN chce ustalić tożsamość osób odpowiedzialnych za inspirowanie akcji skierowanej przeciwko osobom pochodzenia żydowskiego i kierowanie nią na terenie województwa łódzkiego. Zamierza też zbadać w każdym indywidualnym przypadku faktyczne przyczyny, podstawy prawne i tryb zwolnień z pracy, faktyczne przyczyny emigracji z Polski oraz przestrzeganie przez organy państwowe trybu postępowania w tych sprawach, w celu ustalenia, czy poza nawoływaniem do nienawiści na tle różnic narodowościowych funkcjonariusze państwa komunistycznego popełnili przestępstwa na szkodę indywidualnych pokrzywdzonych.
