Skargi dotyczą przede wszystkim trybu uchwalenia ustawy. Zdaniem wnioskodawców, prace nad ustawą odbyły się w trybie pilnym. Argumentują oni, że taki tryb jest zastrzeżony wyłącznie dla projektów rządowych, podczas gdy nowelizacja ustawy medialnej była projektem poselskim.
W skargach pojawiają się jeszcze inne zarzuty. Pierwszy dotyczy zapisu, który umożliwia Krajowej Radzie Radiofonii i Telewizji podejmowanie działań w zakresie ochrony etyki dziennikarskiej. Rzecznik praw obywatelskich Andrzej Zoll uznał, że organ państwowy może wyznaczać prawne, a nie etyczne standardy postępowania.
Za niezgodny z Konstytucją skarżący uważają także zapis, który ich zdaniem w przypadku ubiegania się o ponowne przyznanie koncesji daje nadawcom społecznym uprzywilejowaną pozycję w stosunku do innych. Według wnioskodawców, jest to złamanie konstytucyjnej zasady równości. W skargach kwestionowany jest też zapis uprawniający prezydenta do powołania i odwołania przewodniczącego Krajowej Rady. Wcześniej robili to członkowie tego gremium.
Inne zarzuty dotyczą między innymi braku okresu dostosowawczego ustawy, czyli tak zwanego vacatio legis, i w efekcie, jak twierdzą skarżący, przerwania na pewien czas funkcjonowania konstytucyjnego organu.
Jeżeli Trybunał Konstytucyjny podzieli argumenty skarżących, dotyczące trybu uchwalenia ustawy, przestanie ona obowiązywać, a nowa, pięcioosobowa Krajowa Rada zostanie rozwiązana. Jeśli Trybunał stwierdzi, że niezgodne z Konstytucją są poszczególne zapisy ustawy medialnej, prawdopodobnie wyznaczy Sejmowi czas na ich poprawienie.
