W Krośniewicach stanie (29.04) pomnik generała Władysława Andersa. Uroczystość obędzie się w rodzinnym mieście generał o 11.00. Wezmą w niej udział córka generała Anna Maria Anders, kombatanci, byli żołnierze 2. Korpusu Polskiego przedstawiciele instytucji historycznych oraz władze miasta. Pomnik dowódcy 2. Korpusu Polskiego będzie stał na skwerze przy Placu Wolności.
Władysław Anders urodził się w Krośniewicach koło Kutna 11 sierpnia 1892 roku. Uczestniczył w I wojnie światowej - jako porucznik dragonów dowodził szwadronem. W 1917 ukończył kurs Akademii Sztabu Generalnego w Petersburgu. Po obaleniu cara brał udział w formowaniu oddziałów I Korpusu Polskiego, którym dowodził generał Józef Dowbor-Muśnicki. Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 dowodząc 15. Pułkiem Ułanów Poznańskich.
Podczas II wojny między innymi od 12 września 1939 dowodził Grupą Operacyjną Kawalerii swojego imienia. Stoczył ciężkie walki przeciwko Niemcom w okolicach Mińska Mazowieckiego i Tomaszowa Lubelskiego. Po przegranej kampanii wrześniowej przebijając się na Węgry, 29 września w okolicach Sambora, został dwukrotnie postrzelony przez Ukraińców, po czym dostał się do niewoli sowieckiej. W lutym 1940 roku został wywieziony przez NKWD do Moskwy i osadzony w centralnym więzieniu NKWD na Łubiance.
Został uwolniony po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej i podpisaniu układu Sikorski-Majski i od 4 sierpnia 1941 roku tworzył i dowodził Polskimi Siłami Zbrojnymi w ZSRR. Utworzona przez generała Andersa armia liczyła około 77. tysięcy żołnierzy. Stanowili ją więźniowie sowieccy, którzy na mocy traktatu wyszli z łagrów wraz z ponad 43. tysiącami cywilów.
Generał Anders dowodząc 2. Korpusem Polskim, zdobył między innymi Monte Cassino, Ankonę i Bolonię. Od października 1944 do 5 maja 1945 Władysław Anders pełnił obowiązki (wobec wzięcia do niewoli gen. Tadeusza Bora-Komorowskiego) Naczelnego Wodza Polskich Sił Zbrojnych i Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych.
Po wojnie komunistyczne władze Polski w 1946 roku odebrały mu stopień generała i polskie obywatelstwo, które przywrócono mu pośmiertnie 15 marca 1989. Pozostając na emigracji kontynuował działalność polityczną, ukierunkowaną na zachowaniu ciągłości konstytucyjnej Rządu Emigracyjnego w Londynie.
Zmarł 12 maja 1970 w Londynie dokładnie w 26. rocznicę bitwy pod Monte Cassino. Pochowany został, wśród swoich żołnierzy na Polskim Cmentarzu Wojennym pod Monte Cassino, we Włoszech.
IAR
