Jeden z pięciu głodujących w Wałbrzychu byłych górników zasłabł i został odesłany do domu. Protestują oni w siedzibie Stowarzyszenia Ubezpieczonych walczącego od kilku lat o prawa ok. 50 górników, którzy po zamknięciu tamtejszych kopalń, zostali bez środków do życia.
Tadeusz Kapała, któremu gwałtownie wzrosło ciśnienie, został na wniosek lekarza odprowadzony do domu. Zastąpił go Jan Dyda z Ząbkowic Śląskich, który w kopalni pracował krótko, a większość życia zawodowego spędził w hucie szkła w Szklarach, gdzie zapadł na azbestozę.
Głodujący domagają się nowelizacji ustawy o restrukturyzacji wałbrzysko-noworudzkich kopalń, która umożliwiałaby byłym górnikom pobieranie 60 proc. emerytury górniczej. Warunkiem byłoby jednak przepracowanie pod ziemią co najmniej 5 lat i pobieranie renty z powodu nabytej choroby zawodowej, m.in. pylicy, przez co najmniej przez 10 lat.
Byłym górnikom odebrano renty, bo zabrakło im lat przepracowanych w kopalniach. Mieli możliwość dopracowania brakującego czasu w kopalniach na Górnym Śląsku, ale ze względu na zły stan zdrowia lekarze nie zezwalali im na podjęcie pracy.
Byli pracownicy kopalń głodowali już w czerwcu ubiegłego roku. Przerwali wtedy protest, ponieważ obiecywano im, że spotkają się z lekarzem orzecznikiem z ZUS-u i będą ponownie przebadani.
Nad nowelizacją ustawy o restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego w latach 2003-2006 pracował parlament poprzedniej kadencji. Sejmowa Komisja Polityki Społecznej i Rodziny przyjęła wtedy zapis zakładający przyznanie prawa do emerytury górniczej ludziom, którzy pracowali pod ziemią w pełnym wymiarze, a następnie pobierali rentę z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem lub chorobą łącznie przez co najmniej 20 lat, w tym 10 lat wykonywali pracę górnika. (PAP)
rut/ bba/
