Dorobek artystyczny Henryka Bisty z okresu jego wieloletniej pracy w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku zaprezentowany zostanie na wystawie w Bibliotece Gdańskiej PAN. Za kilka dni przypada 80. rocznica urodzin znanego aktora.
"Na wystawie zobaczymy głównie zdjęcia ze spektakli, w których grał Henryk Bista, programy, afisze teatralne oraz projekty kostiumów" - powiedziała w piątek PAP kurator ekspozycji Maria Sokołowska.
Po aktorze nie zachowały się pamiątki osobiste. "Z tym akurat aspektem spuścizny po aktorze są bardzo duże problemy. Jak pytałam jego znajomych to nikt niczego nie posiada" - dodała Sokołowska.
Wernisaż "Henryk Bista na scenach Trójmiasta" odbędzie się w środę 12 marca - tego dnia przypada 80. rocznica urodzin artysty. Przed otwarciem wystawy zaplanowano spotkanie z aktorami grającymi z Bistą oraz z jego szwagierką Danutą Mordzewską.
Henryk Bista urodził się 12 marca 1934 r. w Kochłowicach (obecnie dzielnica Rudy Śląskiej). W latach 1952-54 studiował architekturę na Politechnice Warszawskiej. Po ukończeniu studiów aktorskich został zaangażowany do stołecznego Teatru Ateneum (1958-60). Następnie występował w Teatrze im. Osterwy w Lublinie (1960-62), Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (1962-77, 1978-92), Teatrze Na Woli w Warszawie (1977/78). W latach 1992-97 należał do zespołu Teatru Współczesnego w Warszawie. Wystąpił też w wielu filmach fabularnych.
Największe uznanie przyniosły Biście role grane w Teatrze Wybrzeże, m.in. Łazarza w "Tragedii o bogaczu i Łazarzu" w reżyserii Tadeusza Minca (1968), Jagona w Szekspirowskim "Otellu" w reż. Marka Okopińskiego (1973), Lucyfera w "Samuelu Zborowskim" Juliusza Słowackiego w reż. Stanisława Hebanowskiego (1977), Gustawa-Konrada w Mickiewiczowskich "Dziadach" w inscenizacji Macieja Prusa (1979) oraz Robespierre'a w "Sprawie Dantona" Stanisławy Przybyszewskiej w inscenizacji Andrzeja Wajdy i reżyserii Macieja Karpińskiego (1980).
Bista współpracował także jako pedagog ze Studiem Aktorskim Teatru Wybrzeże w Gdańsku i Studium Aktorskim Teatru Muzycznego w Gdyni.
"Pisano o nim, i nie bezpodstawnie, że był mistrzem szczegółu dopracowanego do perfekcji. Jego intonacje, pauzy, mimika i sposób poruszania się na scenie sprawiały wrażenie precyzyjnie wystudiowanych. A równocześnie zachowywał pełną naturalność, wedle sformułowania Stanisławskiego nie grał postaci, lecz się nią stawał" - napisała o aktorze w "Dialogu (1998, nr) Lidia Górska.
Aktor zmarł po długiej chorobie 8 października 1997 r. w Warszawie. Spoczął na Starych Powązkach, po śmierci żony ekshumowany i pochowany wraz z nią na Cmentarzu Komunalnym we Włocławku. (PAP)
rop/ ls/
