*Badania dotyczące gatunków inwazyjnych w Parku Narodowym "Ujście Warty" wykazują, że norka amerykańska ma tam znakomite warunki do życia, a jej zagęszczenie jest jednym z największych w Europie. *
Nieduży ssak drapieżny z rodziny łasicowatych jest największym zagrożeniem dla ptaków - poinformowała PAP Ewa Jędrzejewska z Parku Narodowego "Ujście Warty".
W Parku, który jest jedną z największych ostoi ptactwa wodnego i błotnego w tej części Europy, monitoring norki amerykańskiej rozpoczęto w połowie lat 90. ub. wieku i prowadzony jest do dziś.
Liczbę tych drapieżników ocenia się przy użyciu kilku metod: odłowów w pułapki, zimowego liczenia tropów, zastawiania tratw na tropy, ewidencji śmiertelności na pobliskich drogach oraz poprzez obserwacje bezpośrednie.
Wyniki ukazują, że populacja norki na tym terenie od kilku lat utrzymuje się na stałym, wysokim poziomie. Zagęszczenie wzdłuż cieków wodnych, gdzie norek jest najwięcej, wykazało występowanie aż 12 osobników na 10 km linii brzegowej i jest jednym z największych zagęszczeń stwierdzonych w Europie.
"Norka amerykańska stanowi poważne zagrożenie przede wszystkim dla gniazdujących tu ptaków wodnych i błotnych, których jaja stanowią dla niej łatwo dostępny łup. Narażone są także dorosłe ptaki: od niewielkich rozmiarów wróblowatych do gęgawy" - powiedziała Ewa Jędrzejewska.
Przyrodnicy ustalili, że w jadłospisie norek do 15 proc. stanowią płazy, do 60 proc. ryby a do 30 proc. ssaki. Te proporcje są jednak ściśle związane z porą roku. Nie wiadomo jednak, jaki wpływ ma ten inwazyjny gatunek na wymienione zwierzęta.
Podczas badań stwierdzono natomiast, że norka amerykańska w dużym stopniu (do 60 proc. w sezonie lęgowym) odżywia się ptakami oraz ich jajami, co może mieć negatywny wpływ na sukces lęgowy ptaków występujących w "Uściu Warty".
Szczególnie narażone na ataki norek są ptaki ściśle związanie ze środowiskiem wodnym, takie jak: łyska, kaczki np. krzyżówka czy też gęgawy - wynika z badań.
Od kilku lat w Parku Narodowym "Ujście Warty" prowadzone są próby ograniczenia liczebności norki amerykańskiej. Jej populacja jest jednak stale zasilana.
W pobliżu Parku znajdują się fermy futrzarskie, a ucieczki tych zwierząt są tam na porządku dziennym. Badania genetyczne wykazały, iż około 40 proc. populacji norki występującej w "Ujściu Warty" to uciekinierzy z ferm.
Norka została sprowadzona w latach 20-tych XX wieku do Europy w celach hodowlanych (przemysł futrzarski) i w krótkim czasie stała się problemem. Jest zwinnym, inteligentnym oraz szybko dostosowującym się drapieżnikiem o szerokim spektrum pokarmowym. Dzięki tym cechom uciekinierzy z ferm hodowlanych wspaniale zaadoptowali się do życia na wolności doskonale dając sobie radę z nowym środowiskiem.
W Polsce po raz pierwszy stwierdzono dziko występującą norkę amerykańską w latach 50-tych XX wieku. Twierdzi się, iż były to osobniki, które uciekły z ferm. Jednakże pamiętać trzeba, że na terenie byłego ZSRR w okresie od lat 30-tych do 70-tych XX wieku masowo wsiedlano norkę amerykańską, która swobodnie migrowała na nowe tereny, m. in. do Polski.
W efekcie powstała w Europie silna i zdrowa populacja norki amerykańskiej. Norka, zwiększając swój zasięg występowania, zaczęła wypierać inne zwierzęta, jak np. rodzimą dla Europy norkę europejską, która w chwili obecnej zakwalifikowana jest w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt jako gatunek wymarły w Polsce (EXP), a w Światowej Czerwonej Księdze (IUCN Red Data Book) jako gatunek bardzo zagrożony wymarciem (EN) w całej Europie. (PAP)
mmd/ abe/
