Socjolog, filozof i eseista prof. Zygmunt Bauman odebrał w poniedziałek w Poznaniu Złotą Pieczęć Miasta Poznania, nagrodę przyznawaną osobom, które trwale zapisały się w historii miasta.
"Profesor Bauman jest jednym z poznaniaków, którzy osiągnęli najwyższe pozycje wśród intelektualistów i myślicieli światowych. Uzyskał Pan, Profesorze obok uznania jako uczony, także status guru dla kilku pokoleń ludzi w dziedzinie filozofii i poznania świata" - powiedział podczas uroczystości poznański socjolog prof. Marek Ziółkowski.
Dziękując za nagrodę, prof. Bauman zastanawiał się, dlaczego został nią uhonorowany. "Jedyną moją przewagą w tej chwili jest to, że jestem tutaj najstarszym poznaniakiem, bo mam już 85 lat. Odwiedzając zakątki Poznania związane z moim dzieciństwem uzmysłowiłem sobie, jakim jestem dłużnikiem tego miasta. To tu nauczyłem się cnót obywatelskich (...), tu nabyłem takich cech, jak determinacja i wytrwałość. Jestem dłużnikiem Poznania. Ta nagroda jest przyznana na wyrost" - powiedział odbierając wyróżnienie z rąk prezydenta miasta Ryszarda Grobelnego prof. Bauman.
Złota Pieczęć Miasta Poznania przyznawana jest od 2003 roku. Dotychczas Poznań uhonorował w ten sposób 35 osób w tym m.in. Agnieszkę Duczmal, Krystynę Feldman czy Wandę Chotomską.
Prof. Zygmunt Bauman, jeden z czołowych twórców koncepcji postmodernizmu, urodził się 19 listopada w 1925 r. w Poznaniu (w niepraktykującej rodzinie polsko-żydowskiej). Wojnę spędził w ZSRR. Wstąpił do 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, z którą przeszedł szlak bojowy do Berlina, pracując w pionie oświatowo-politycznym. Czynną służbę skończył w stopniu majora. Po II wojnie światowej studiował w Akademii Nauk Społecznych i Politycznych w Warszawie, następnie na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie został asystentem socjologa marksistowskiego Juliana Hochfelda.
W 1968 r. z powodu antysemickiej nagonki, związanej z wydarzeniami marcowymi władze PRL usunęły Baumana z Uniwersytetu Warszawskiego, na którym kierował Katedrą Socjologii Ogólnej. Następnie opuścił Polskę i po krótkim okresie spędzonym w Izraelu (wykładał tam na uniwersytetach w Tel Awiwie i Hajfie) wyjechał na stałe do Wielkiej Brytanii, gdzie od 1971 r. związał się z uniwersytetem w Leeds; do 1990 r. kierował tam Katedrą Socjologii.
Po powrocie do Polski w 1992 r. Bauman aktywnie uczestniczył w życiu publicznym. Wydawał książki, pisał eseje. W 2004 r. został rektorem Uniwersytetu Powszechnego im. Jana Józefa Lipskiego w Teremiskach k. Białowieży na Podlasiu.
Wśród najważniejszych prac Baumana znajduje się m.in. wydana w 1989 r. "Nowoczesność i Zagłada", za którą Bauman otrzymał Europejską Nagrodę Amalfi, a w 1998 r. prestiżową nagrodę im. Theodora W. Adorno.
Inne książki Baumana to m.in. "Europa - niedokończona przygoda", "Płynna nowoczesność", "Płynne życie", "Razem osobno", "Wspólnota. W poszukiwaniu bezpieczeństwa w niepewnym świecie", "Życie na przemiał", "Płynny lęk". W październiku ukazała się najnowsza książka Baumana "Socjalizm. Utopia w działaniu".(PAP)
kpr/ abe/
