Fotografie Leszka Mądzika - twórcy Sceny Plastycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego - można będzie oglądać od piątku w sandomierskim ratuszu na wystawie "Faktura czasu". Muzeum Okręgowe w Sandomierzu (Świętokrzyskie) będzie ją prezentować do kwietnia.
"Fotografia, choć pozostaje obok głównego nurtu aktywności artystycznej Leszka Mądzika, podejmuje te same, ważne, uniwersalne tematy, które od 40 lat obecne są w twórczości teatralnej tego artysty. Stawia w nich fundamentalne pytania, dotyczące tajemnicy istnienia" - powiedział PAP Piotr Ławrowski z sandomierskiego muzeum.
Mądzik fotografuje podczas podróży z teatrem - zdjęcia są zapisem jego intymnych przeżyć i ulotnych zdarzeń, pozornie wyrwanych z kontekstu. Jak mówi, "powstają w trudny do racjonalnego wytłumaczenia sposób".
"Fotografie Mądzika mają swoje źródło w intuicyjnym rozumieniu świata. Widz bez trudu odnajduje w nich odbicie własnego dramatu przemijania. Zdjęcia zachęcają go do refleksji nad własnym życiem, którego kruchość oraz czasowy kres skłaniają do pytania o jego sens" - podkreślił Ławrowski.
W jego opinii, dzieje się tak bez względu na to, czy mamy do czynienia z fotografią ludzkiej czaszki owiniętej chustą, spłukanych przez deszcz figur cmentarnych, czy wyraźnych słojów na pniu ściętego drzewa. "Adam Bujak chyba najtrafniej wyraził dyskretne, wspólne wszystkim fotografiom Leszka Mądzika przesłanie: +Pamiętaj, życie jest krótkie i trzeba je przeżyć jak najpiękniej+" - zaznaczył muzealnik.
Leszek Mądzik urodził się w 1945 r. w Bartoszowinach na Kielecczyźnie. Po ukończeniu liceum technik plastycznych w Kielcach studiował historię sztuki na KUL, gdzie zainteresował się teatrem i w 1969 r. założył Scenę Plastyczną. Zrealizował na niej kilkanaście premier - m.in. "Ecce homo", "Wieczerzę", "Ikara", "Zielnik", "Brzeg", "Wrota", "Szczelinę", "Kir", "Całun", "Bruzdę".
Jego teatr brał udział w kilkudziesięciu międzynarodowych festiwalach, wielokrotnie zdobywając nagrody. Nazwisko Mądzika jest wymieniane za granicą obok najwybitniejszych twórców niekonwencjonalnego teatru w Polsce - Jerzego Grotowskiego, Tadeusza Kantora i Józefa Szajny. (PAP)
mch/ hes/ jra/
