Przed opóźnianiem terminu zasiewu pszenicy ozimej przestrzegają fachowcy ze Śląskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Częstochowie. Późny siew powoduje, że roślina nie osiąga jesienią fazy krzewienia - co wiosną skutkuje m.in. mniejszą liczbą ziarna w kłosach.
Według informacji zamieszczonej na stronie internetowej częstochowskiej placówki w woj. śląskim siew pszenicy nie został jeszcze zakończony - mimo upływu tzw. terminu agrotechnicznego ustalonego dla tego regionu na 30 września.
Tymczasem od ostatniej niedzieli temperatury spadły i pojawiły się opady. Wilgotne warunki sprzyjają wschodzeniu zbóż, a także m.in. rozwojowi rzepaku.
Optymalny termin siewu pszenicy wiąże się z długością dnia. Pszenica to roślina dnia długiego co oznacza, że tzw. fazę generatywną (z etapami krzewienia, kwitnienia i dojrzewania) rozpoczyna po przyjęciu odpowiedniej dawki światła. Opóźnienie siewu powoduje - wskutek obniżającej się temperatury - spowolnienie tempa wschodu i ukazywania się kolejnych liści.
W takiej sytuacji rośliny nie osiągają fazy krzewienia jesienią. Dochodzi do niej dopiero wiosną, kiedy dni są dłuższe. Wówczas jednak proces następuje szybciej, co skutkuje m.in. mniejszą obsadą kłosów (mierzoną liczbą kłosów na metr kw.), a także mniejszą ilością ziarna w kłosie, a w konsekwencji mniejszym plonem.
W przypadku terminowego zasiania pszenicy efektywniejsze okazuje się zwalczanie chwastów jesienią. Warunkiem dobrego działania herbicydu po siewie jest dobra wilgotność gleby. W przypadku opóźnienia siewu pszenicy (po 15 października) specjaliści zalecają zastosowanie środków chwastobójczych dopiero wiosną.
Podanie odpowiedniego herbicydu już po okresie wschodzenia chwastów umożliwia ich rozpoznanie oraz dobranie odpowiedniego preparatu. Należy przy tym pamiętać o przemiennym stosowaniu środków o różnej substancji aktywnej, aby zapobiec tzw. kompensacji chwastów.
Kompensacja chwastów to masowe występowanie jednego lub dwóch ich gatunków. To niekorzystne zjawisko dla uprawy. Określona liczba chwastów różnych gatunków jest dla uprawy mniej konkurencyjna niż ta sama liczba roślin jednego gatunku. Wynika to m.in. z wybiórczego pobierania z gleby przez określone gatunki określonych substancji pokarmowych.(PAP)
mtb/ amac/ jra/
