Spotkanie z Helgą Hoskova-Weissovą, która przeszła przez getto w Terezinie i obóz Auschwitz, autorką książki "Dziennik Helgi", odbyło się w czwartek w Żydowskim Instytucie Historycznym w Warszawie.
Helga Hoskova-Weissova, czeska Żydówka, w 1941 roku, miesiąc po swoich 12 urodzinach, została razem z rodzicami wysłana przez Niemców w transporcie Żydów z Pragi do getta w Terezinie. Spędziła tam trzy lata. Później była w obozach Auschwitz i Mauthausen.
Książka "Dziennik Helgi" zawiera fragmenty dzienników z tamtych czasów. Zapiski te są uzupełnione powojennymi wspomnieniami.
Ambasador Republiki Czeskiej Jan Sechter powiedział podczas spotkania w ŻIH, że Helga Hoskova-Weissova jest ambasadorem międzypokoleniowego przekazu pamięci o milionach ofiar II wojny światowej i rasizmu.
Autorka książki "Dziennik Helgi" wyznała: "Niewielu zostało tych, którzy przeżyli, więc dobrze, żeby pozostały po nas świadectwa. Nie chodzi o to, by nas żałowano, o litowanie się nad naszym losem. Ważny jest przekaz dla następnych generacji".
Getto w Terezinie, do którego trafiła Helga Hoskova-Weissova, było pomyślane przez Niemców jako pokazowe. Chcieli przekonać świat, że Żydom nie dzieje się nic złego. Jednak z Terezina wyjeżdżały transporty do obozów koncentracyjnych.
W Terezinie nastoletnia Helga zaczęła rysować sceny z życia getta. Ponieważ Niemcy zabronili filmowania i fotografowania, jej rysunki - powstało ich około 100 - są bezcennym materiałem dokumentacyjnym. Przedstawiają m.in. pracę więźniów na roli, kobiety w kuchni, rozwożenie żywności, łapanie pcheł, koncert, przyjazd delegacji Międzynarodowego Czerwonego Krzyża.
Helga Hoskova-Weissova została po wojnie malarką. "Cały czas towarzyszy mi wojenna trauma i wracam do tamtej tematyki" - zwierzyła się autorka "Dziennika Helgi". Po zakończeniu spotkania otwarto wystawę rysunków wykonanych przez Helgę Hoskova-Weissova w getcie i niemieckich obozach koncentracyjnych. Będzie czynna przez dwa tygodnie.
Książkę w tłumaczeniu Aleksandra Kaczorowskiego opublikowało wydawnictwo Insignis.
Patronat medialny nad książką objął portal historyczny Dzieje.pl(PAP)
tst/abe/
