Ponad 100 kafli ukazujących rozwój wzornictwa oraz mody panujące w kaflarstwie od XV w. do współczesności zgromadzono na wystawie "Calor amicus, czyli o kaflu i piecu", którą otwarto w środę w Kamienicy Hipolitów - oddziale Muzeum Historycznego Miasta Krakowa.
Kraków odegrał szczególną rolę w rozwoju polskiego kaflarstwa. Na początku XVI w. zyskał rangę ośrodka artystycznego dyktującego renesansowe wzory kafli i pieców całej ówczesnej Polsce. "Wszystko to za sprawą przebudowy zamku na Wawelu i wyposażenia komnat zamkowych w nowe piece w latach 1524-25" - tłumaczy kurator wystawy Katarzyna Moskal.
Na wystawie pokazano też rysunki projektowe oraz reprodukcje grafik, obrazów i fotografii, ilustrujące ewolucję kształtu pieca kaflowego. W zaaranżowanym warsztacie można się zapoznać z technikami wykonywania kafli, zobaczyć narzędzia i obejrzeć w przekroju konstrukcję powstającego pieca. Na wystawie wyświetlany jest także krótki film, nakręcony w autentycznej pracowni kaflarskiej, ukazujący krok po kroku proces wytwarzania kafli.
Tytuł wystawy nawiązuje do słów XVII-wiecznego pisarza Jakuba Kazimierza Haura, który doceniając rolę, jaką w naszym klimacie odgrywał ogień w przetrwaniu zimnych dni, nazywał go "calor amicus", czyli przyjazne ciepło.
"Od czasów średniowiecza do XVIII w. wytwarzaniem kafli w Polsce zajmowali się garncarze" - wyjaśnia Katarzyna Moskal. "Specjalizacja kaflarska, a wraz z nią zduńska, ukształtowała się w ciągu XIX w." - dodaje.
Garncarze i zduni należeli do wspólnego cechu. Na wystawie zobaczyć można chorągiew krakowskiego cechu garncarzy i zdunów z ok. 1870 r. z haftowanym przedstawieniem Adama i Ewy, którzy byli patronami tego cechu od średniowiecza.
Wystawa przygotowana przez zespół pracowników Muzeum Historycznego Miasta Krakowa potrwa do końca października.(PAP)
czo/ ls/ jra/
