Pracownik ma 2 dni na zawiadomienie pracodawcy o przyczynie swojej nieobecności. Może to zrobić telefonicznie, faksem lub mailem.
Obowiązku zawiadomienia o przyczynie i długości nieobecności w pracy nie należy mylić z koniecznością dostarczenia pracodawcy zwolnienia z pracy. Samo zawiadomienie, choćby telefoniczne czy za pośrednictwem innej osoby, wystarcza, by pracodawca uznał absencję za usprawiedliwioną.
ZOBACZ TAKŻE:
Wolne na ślub i gaszenie pożaruPrzyczynami usprawiedliwiającymi nieobecność pracownika w pracy są zdarzenia i okoliczności określone przepisami prawa pracy, a także inne przypadki niemożności wykonywania pracy wskazane przez pracownika i uznane przez pracodawcę.
Zgodnie z przepisami, pracownik powinien uprzedzić pracodawcę o przyczynie i przewidywanym okresie nieobecności w pracy, jeżeli przyczyna tej nieobecności jest z góry wiadoma lub możliwa do przewidzenia.
Na zawiadomienie pracodawcy zatrudniony ma maksymalnie 2 dni. Odpowiednia informacja o przyczynie nieobecności i przewidywanym okresie jej trwania powinna wpłynąć do pracodawcy niezwłocznie, nie później jednak niż w drugim dniu nieobecności w pracy.
Przepisy wewnętrzne w firmie
Jeżeli przepisy prawa pracy obowiązujące u danego pracodawcy nie określają sposobu zawiadomienia pracodawcy o przyczynie nieobecności pracownika w pracy, zawiadomienia tego pracownik dokonuje:
- osobiście
- przez inną osobę
- telefonicznie
- za pośrednictwem innego środka łączności
- drogą pocztową, przy czym za datę zawiadomienia uważa się wtedy datę stempla pocztowego.
UWAGA! Niedotrzymanie 2 dniowego terminu może być usprawiedliwione szczególnymi okolicznościami, np. obłożną chorobą pracownika, połączoną z brakiem lub nieobecnością domowników albo innym zdarzeniem losowym.
Dowody usprawiedliwiające nieobecność w pracy
Podstawa prawna:
- art. 29 § 3, art. 1041 § 1 pkt 9 Kodeksu pracy
- Rozporządzenie z 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (Dz.U. Nr 60, poz. 281)