"Polska ma najbardziej spośród państw unijnych zanieczyszczone powietrze. Bez publicznego wsparcia skutecznej termomodernizacji i wymiany źródeł ciepła koszty transformacji będą wysokie i doprowadzą do wzrostu cen tam, gdzie obecnie pali się niskiej jakości węglem lub śmieciami. Poprawa jakości powietrza przynosi też efekty globalnej redukcji emisji CO2. Dlatego ważne jest, aby kwestie czystego ciepła stanęły w centrum dyskusji o neutralności klimatycznej" - napisała prezes Forum Energii Joanna Maćkowiak-Pandera we wprowadzeniu do raportu.
Zdaniem autorów raportu, priorytetem Polski w negocjacjach na temat nowego budżetu Unii Europejskiej powinno być uzyskanie środków na transformację ciepłownictwa w kierunku jego niskoemisyjności. Polska powinna więc przedstawić w Brukseli cele, które zamierza zrealizować, tj.:
- zastąpienie węgla w ogrzewaniu gospodarstw domowych do 2030 r. innymi paliwami (gazem, pompami ciepła, ciepłem sieciowym itd.);
- zmniejszenie zużycia energii końcowej przez budynki o 25%;
- odejście od węgla w systemach ciepłowniczych do 2035 r.;
- wzrost udziału OZE w produkcji ciepła do 32% w 2030 r.;
- eedukcja emisji CO2 o co najmniej 40% w stosunku do obecnej emisji z ciepłownictwa (systemowego i niesystemowego), co stanowi około 9% redukcji w skali kraju;
- ograniczenie ubóstwa energetycznego.
"Działania na rzecz tego sektora oddziaływają zarówno lokalnie, jak i globalnie. Istnieje ścisły związek pomiędzy poprawą jakości powietrza a redukcją emisji dwutlenku węgla. Likwidacja smogu w Polsce powstałego z ciepłownictwa doprowadzi do redukcji emisji CO2 o od 7% do 10% krajowej emisji" - podkreślono w raporcie.
Unijne środki dla ciepłownictwa popłyną głównie do gospodarstw domowych, co poprawi jakość życia społeczeństwa, wskazano także.
"Społeczeństwo oczekuje zmian, a bez działań modernizacyjnych, w tym znaczącej poprawy efektywności energetycznej, np. wymiany źródeł ciepła, trudno będzie utrzymać ceny na umiarkowanym poziomie" - czytamy dalej.
Autorzy podkreślili też, że polski rząd dostrzega konieczność poprawy powietrza, co widać m.in. w programach wsparcia, ale skala problemów w sektorze ciepłownictwa, zarówno systemowego, jak i indywidualnego, jest tak duża, że wysiłki te trzeba uzupełnić dodatkowym strumieniem środków.
