Koniec miesiąca, i to koniec bardzo imponujący - trochę euforii, odrobina window dressing i bardzo dużo wyrachowania. Giełda dostosowała się jak widać, do temperatury otoczenia w tym miesiącu.
W tyle nie pozostawały dziś dane makroekonomiczne (u nas min. imponujący wzrost PKB w pierwszym kwartale, a za oceanem Chicago PMI znacznie powyżej oczekiwań). Całkowicie zignorowane zostały dane dotyczące rewizji PKB w USA (słabsze od oczekiwań), choć one w zasadzie są najważniejsze. Nie sprawdziła się zasada "sell in May", podgrzewana doświadczeniami sprzed roku, ale co się odwlecze, to... wiadomo co.
Rekordowa dywidenda KGHM nie oddziaływała dziś już tak mocno na kurs akcji, tym niemniej była dodatkowym bodźcem dla tych, którzy wierzą, iż zostanie w jakiejś części reinwestowana na rynku akcji. Dobry klimat zza oceanu (mozna powiedzieć, iż Nowy York kolejny raz "uciekł spod noża", wracając do rekordowych poziomów) i z Japonii wpływał na rynku naszego regionu już od samego rana. Martwią mnie natomiast Chiny, i to nie gospodarka, ale coraz bardziej rozdmuchiwana bańka spekulacyjna na tamtejszej giełdzie, która jako żywo zaczyna przypomina ćrok 1994 nad Wisłą.
I teraz znów pojawia się pytanie - czy tym razem, przy niezłym klimacie na innych rynkach, atak na szczyty na WIG20 będzie udany. Mam co do tego wątpliwości. Być może niektórym wyda się nudne moje ostrożne podejście do rynku, ale warto zwrócić uwagę na jedno - w zasadzie od kilku miesięcy drepczemy w miejscu (dwa kroki do przodu, a potem dwa w tył), jeśli chodzi o główne indeksy.
Mamy tylko pozorną hossę (bo indeksom trudno bić rekordy, wyjątkiem są małe i średnie spółki)
, która jest w zasadzie konsolidacją na wysokim poziomie. I jeszcze trudniejsze pytanie - konsolidacją przed.... czy może konsolidacją po..... (tu każdy może dopisać właściwe zakończenie).