Ministerstwo Finansów (MF) zakłada, że udział długu w walutach obcych do 2021 r. będzie systematycznie spadać w Polsce do poziomu 27,3% w 2021 r. wobec 31,7% na koniec 2017 r. wynika z dokumentu pt."Strategia zarządzania długiem sektora finansów publicznych 2018-2021". W latach 2018-2020 udział zadłużenia w walutach obcych wyniesie odpowiednio: 29,8%, 28,7% i 28%
"Przy przyjętych założeniach, w 2017 r. relacja państwowego długu publicznego do PKB obniży się do 51,7% i utrzyma się na tym poziomie w 2018 r., a w kolejnych latach będzie się stopniowo obniżać do 46,2% w 2021 r. Relacja kwoty, o której mowa w art. 38a pkt 3 ustawy o finansach publicznych, ukształtuje się na poziomie 50,4% w 2017 r. i 50,6% w 2018 r., a następnie będzie się obniżać do 44,8% w 2021 r." - czytamy w dokumencie.
Według resortu, relacja długu sektora instytucji rządowych i samorządowych (wg definicji UE, ang. general government) do PKB wyniesie 53,8% w 2017 r. i 54,2% w 2018 r., a następnie będzie się obniżać i w horyzoncie strategii osiągnie poziom 48,9%.
"Założony w projekcie ustawy budżetowej na rok 2018 limit kosztów obsługi długu Skarbu Państwa (SP) będzie w ujęciu nominalnym zbliżony do 2017 r. (30,7 mld zł wobec 30,4 mld zł). W relacji do PKB koszty obsługi długu ulegną obniżeniu z 1,57% w 2017 r. do 1,49% w 2018 r. Założono, że relacja kosztów obsługi długu do PKB w horyzoncie strategii obniży się do poziomu 1,44% - 1,47%" - czytamy dalej.
Minimalizacja kosztów obsługi długu w długim horyzoncie czasu będzie podlegać ograniczeniom związanym ze strukturą długu SP. W związku z tym przyjęto w zakresie:
1) ryzyka refinansowania:
- utrzymywanie dominującej roli instrumentów średnio- i długoterminowych w finansowaniu potrzeb pożyczkowych budżetu państwa na rynku krajowym, w tempie uzależnionym od sytuacji rynkowej;
- osiągnięcie i utrzymanie średniej zapadalności długu krajowego na poziomie zbliżonym do 4,5 roku, o ile będzie to możliwe z punktu widzenia sytuacji rynkowej;
- utrzymanie średniej zapadalności długu SP na poziomie zbliżonym do 5 lat;
- dążenie do równomiernego rozkładu wykupów w kolejnych latach;
2) ryzyka kursowego:
- obniżenie udziału długu nominowanego w walutach obcych w horyzoncie strategii poniżej 30%;
- możliwość stosowania instrumentów pochodnych w celu tworzenia odpowiedniej struktury walutowej długu;
- utrzymanie w horyzoncie strategii efektywnego (tj. uwzględniającego transakcje pochodne) udziału euro w długu w walutach obcych na poziomie co najmniej 70%, z możliwością przejściowych odchyleń od tego poziomu w przypadku niekorzystnej sytuacji rynkowej;
3) ryzyka stopy procentowej:
- utrzymywanie ATR długu krajowego w przedziale 2,8-3,8 roku;
- oddzielanie zarządzania ryzykiem stopy procentowej od zarządzania ryzykiem refinansowania poprzez wykorzystanie obligacji o zmiennym oprocentowaniu i obligacji inflacyjnych oraz możliwość wykorzystania instrumentów pochodnych;
- obecnie poziom ryzyka stopy procentowej długu zagranicznego nie stanowi ograniczenia dla minimalizacji kosztów;
4) ryzyka płynności budżetu państwa:
- utrzymywanie bezpiecznego poziomu płynności budżetu państwa przy efektywnym zarządzaniu płynnymi aktywami. Ich poziom będzie wypadkową aktualnej i przewidywanej sytuacji budżetowej oraz rynkowej, z uwzględnieniem uwarunkowań sezonowych i dążenia do równomiernego rozkładu podaży SPW w ciągu roku;
- możliwość wykorzystania środków w walutach obcych i transakcji pochodnych w zarządzaniu strukturą walutową płynnych aktywów;
5) pozostałych rodzajów ryzyka, w szczególności ryzyka kredytowego i operacyjnego:
- zawieranie transakcji z zastosowaniem instrumentów pochodnych z podmiotami o wysokiej wiarygodności kredytowej;
- stosowanie rozwiązań ograniczających ryzyko kredytowe, w tym umów zabezpieczających, oraz pozwalających na jego dywersyfikację przy zawieraniu transakcji z zastosowaniem instrumentów pochodnych. W horyzoncie strategii planowane jest zawarcie nowych umów zabezpieczających, uwzględniających obecne standardy rynkowe, co umożliwi zawieranie transakcji niegenerujących ryzyka kredytowego na korzystniejszych warunkach;
- dywersyfikację ryzyka kredytowego generowanego przez transakcje niezabezpieczone;
6) rozkładu kosztów obsługi długu w czasie:
- dążenie do równomiernego rozkładu kosztów obsługi długu w poszczególnych latach, w tym również poprzez wykorzystywanie instrumentów pochodnych;
- ustalanie kuponów obligacji na poziomie nieznacznie poniżej ich prognozowanej rentowności w okresie sprzedaży, czytamy dalej.
