Rostowski w rankingu "Financial Times"

W podkategoriach ekonomicznych używanych do skalkulowania ogólnego miejsca w rankingu Rostowski zajął miejsce pierwsze, politycznych - szóste, a w podkategoriach odnoszących się do wiarygodności polityki finansowej - trzynaste.

_ FT _ zauważa, że Polska jako jedyny kraj UE uniknęła recesji 2009 roku, co dziennik tłumaczy częściowo szczęściem, a częściowo skutkiem zręcznych decyzji. Na wczesnym etapie spowolnienia Rostowski jako jeden z niewielu apelował o cięcia wydatków w przekonaniu, że po ustaniu kryzysu gospodarka poszczególnych państw będzie oceniana pod kątem długu i deficytu.

_ Jednak w sytuacji, w której inne państwa podnoszą podatki i w sposób drakoński tną wydatki, przy długu publicznym Polski wyższym niż w przypadku sąsiednich państw mało stanowcze podejście polskiego rządu do tych kwestii (długu i deficytu) niepokoi obserwatorów _ - zaznaczył dziennik.

_ Przy deficycie sięgającym 7,1 proc. PKB w 2009 r. i tegorocznym przewidywanym na 7,9 proc. PKB (rządowy) plan sprowadzenia go do poziomu 3,0 proc. do 2013 roku uważany jest za bardzo optymistyczny _ - dodaje _ FT _.

Przy poziomie długu publicznego zbliżającym się do konstytucyjnego progu 55 proc. PKB, nakładającego na rząd z mocy prawa bolesne cięcia wydatków, minister Rostowski nie ma dużego pola do manewru - ocenia gazeta.

Rostowski według _ FT _ był dobrym promotorem gospodarczego sukcesu Polski za granicą, tłumacząc dobre wyniki gospodarki decyzjami obniżki podatków w przededniu recesji i poskromienia wydatków publicznych.

Pierwsze miejsce w rankingu zajął minister finansów Niemiec Wolfgang Schaeuble, trzecie francuska minister Christine Lagarde, a ostatnie minister finansów Irlandii Brian Lenihan. Stosunkowo wysoko, na miejscu ósmym, uplasował się też minister finansów Grecji Jeorjos Papakonstantinu, który - jak zaznaczył jeden z sędziów rankingu _ przeszedł chrzest bojowy w czasie, gdy Grecja stanęła na krawędzi niewypłacalności _.

Ten sam sędzia Marco Annunziata, główny ekonomista banku UniCredit, powiedział, że minister Lenihan robił, co mógł, ale skala problemów go przerosła. W ocenie innego sędziego, Jacquesa Delpla, członka paryskiej Rady Analiz Ekonomicznych największym błędem Lenihana było zagwarantowanie depozytów bankowych bez zastanowienia się nad konsekwencjami tego kroku.