15 lat później. Zyskał tylko ojciec Rydzyk?

Frekwencja w obu referendach, które odbyły się 18 lutego 1996 roku, wyniosła 32,4 procent i była zbyt niska, by wynik był wiążący. Głosowania nie przyniosły rozstrzygnięcia, gdyż w myśl ustawy o referendum wyniki są wiążące, gdy weźmie w nim udział połowa uprawnionych.

Referendum uwłaszczeniowe związane było z projektem _ powszechnego uwłaszczenia _. Zakładał on przyznanie części majątku państwowych przedsiębiorstw każdemu obywatelowi w formie świadectw Narodowych Funduszy Inwestycyjnych. Autorom referendum chodziło o rozszerzenie programu NFI poprzez objęcie nim większej liczby państwowych przedsiębiorstw.

Ten dzień doskonale pamięta poseł Sojuszu Lewicy Demokratycznej Wacław Martyniuk, który namawiał ówczesnego ministra przekształceń własnościowych Wiesława Kaczmarka, by pojechał do Senatu i próbował odwieść senatorów od pomysłu organizacji referendum.

To jednak Kaczmarkowi się nie udało. Wacław Martyniuk uważa, ze zarządzenie referendum miało dwie warstwy - polityczną i ekonomiczną. Ta polityczna - według polityka Sojuszu to było przygotowanie pod budowę Akcji Wyborczej Solidarność.

Druga strona - dodaje Wacław Martyniuk - to strona ekonomiczna. Poseł mówi, że wszyscy zdawali sobie sprawę z tego, iż koncepcja powszechnej prywatyzacji nie ma żadnego uzasadnienia ekonomicznego.

Poseł Prawa i Sprawiedliwości Stanisław Szwed pamięta, że nadzieje związane z powszechnym uwłaszczeniem były duże i liczono na to, że majątek pozostający w rękach skarbu państwa zostanie sprawiedliwie podzielony wśród obywateli.

Sławomir Neumann z Platformy Obywatelskiej mówi, że próba przeprowadzenia referendum była mamieniem społeczeństwa, iż można zbudować klasę średnią dając wszystkim po 1000 złotych.

[ ( http://static1.money.pl/i/h/240/t98288.jpg ) ] (http://www.money.pl/gospodarka/wiadomosci/artykul/grad;optymistycznie;o;prywatyzacji,98,0,765026.html) Grad optymistycznie o prywatyzacji

Powszechne Świadectwa Udziałowe, wydawane obywatelom w ramach Programu Powszechnej Prywatyzacji, uprawniały do ich zamiany w maju 1997 roku na akcje NFI. Świadectwa udziałowe odebrało 95,9 procent uprawnionych, czyli około 26 milionów Polaków.

Większość z nich odsprzedała je i tym samym zakończyła swój udział w Programie NFI. Dalsze uczestnictwo w programie wiązało się bowiem z ponoszeniem kosztów i aktywnością na giełdzie ze strony posiadacza świadectwa.

Referendum uwłaszczeniowe zostało zarządzone przez prezydenta RP Lecha Wałęsę, za zgodą Senatu. Treść karty do głosowania zawierała pytanie: Czy jesteś za przeprowadzeniem powszechnego uwłaszczenia obywateli?. Referendum zostało zorganizowane z inicjatywy NSZZ Solidarność.

Z kolei referendum _ prywatyzacyjne _ przeprowadzono na podstawie uchwały Sejmu z inicjatywy SLD, przy czym ostatnie z 4. pytań sformułowała Unia Wolności. Na karcie do głosowania znalazły się 4 pytania:

• Czy jesteś za tym, aby zobowiązania wobec emerytów i rencistów oraz pracowników sfery budżetowej, wynikające z orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego, były zaspokojone z prywatyzowanego majątku państwowego?
  • Czy jesteś za tym, aby część prywatyzowanego majątku państwowego zasiliła powszechne fundusze emerytalne?
  • Czy jesteś za tym, aby zwiększyć wartość świadectw udziałowych Narodowych Funduszy Inwestycyjnych przez objęcie tym programem dalszych przedsiębiorstw?
  • Czy jesteś za uwzględnieniem w programie uwłaszczeniowym bonów prywatyzacyjnych?