*Kolizja drogowa to, poza oczywistymi stratami materialnymi, przede wszystkim ryzyko poniesienia uszczerbku na zdrowiu. Poczynając od tych drobnych, jak powypadkowy ból kręgosłupa, kończąc na tych najpoważniejszych, skutkujących utratą życia. *
Regulowanie zasadnych roszczeń poszkodowanych jest - z mocy prawa cywilnego oraz Ustawy o ubezpieczeniach - wiążące dla zakładu ubezpieczeń, który zawarł umowę odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu.
Typy świadczeń
Ustawodawca określił kilka typów świadczeń, o jakie może ubiegać się poszkodowany. Mogą one mieć charakter majątkowy (np. koszty leczenie) lub niemajątkowy (np. zadośćuczynienie).
Gdy doszło do obrażeń ciała lub trwałego uszczerbku na zdrowiu, w rezultacie których po stronie poszkodowanego pojawiły się zwiększone potrzeby rekonwalescencyjne (np. konieczność opieki osoby trzeciej, dieta bogata w białko i witaminy) bądź utrata dochodów (długotrwała niezdolność do pracy), poszkodowany może ubiegać się o przyznanie czasowej renty.
Renta ta może mieć charakter stały, jeśli poszkodowany całkowicie utracił zdolność do pracy. Jeśli natomiast w wyniku wypadku poszkodowany jest trwale niezdolny do wykonywania wyuczonego zawodu - może zwrócić się z roszczeniem o wyłożenie sumy niezbędnej do zmiany swoich kwalifikacji.
Przyznane odszkodowanie w formie renty może być wypłacone jednorazowo - jest to tzw. kapitalizacja renty. Wyboru sposobu naprawienia szkody dokonuje poszkodowany, z zachowaniem ustawowych przesłanek.
Jeśli na skutek zderzenia lub kolizji poszkodowany poniesie śmierć, wówczas najbliższe osoby mogą wystąpić z roszczeniem związanym z pogorszeniem się ich sytuacji życiowej (roszczenie materialne), jak również z roszczeniami o zadośćuczynienie związane z cierpieniem po stracie bliskiego (roszczenie niematerialne).
Zadośćuczynienie za krzywdę jest z kolei świadczeniem za doznaną szkodę z tytułu uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia. To świadczenie pieniężne ma charakter jednorazowy. Jego zadaniem jest złagodzenie cierpień fizycznych i psychicznych. Szeroko rozumiane koszty leczenia (lekarze, lekarstwa, koszty rehabilitacji, koszty protez etc.), to jedno z najczęściej zgłaszanych do ubezpieczycieli roszczeń majątkowych związanych z uszkodzeniem ciała w konsekwencji zdarzeń drogowych.
Ustalenie wysokości świadczenia
Samo dokumentowanie wysokości roszczeń materialnych jest stosunkowo prostym zadaniem. Poszkodowany musi gromadzić wszystkie faktury dotyczące poniesionych wydatków.
W przypadku niezdolności do pracy, poszkodowany musi przedstawić również dokumenty świadczące o wysokości otrzymywanych lub możliwych do otrzymania przychodów (np. zaświadczenie o zarobkach czy rozliczenie podatkowe).
Ustalaniem wysokości zadośćuczynienia nie rządzą proste, mechaniczne zasady przeliczania procentu trwałego uszczerbku na zdrowiu na określoną sumę pieniędzy. Taka zasada obowiązuje w przypadku ubezpieczeń od nieszczęśliwych wypadków. Istotą zadośćuczynienia jest uwzględnienie rodzaju i zakresu urazów fizycznych, długości leczenia oraz skutków dla życia osobistego i zawodowego poszkodowanego.
Jak dochodzić świadczenia?
Aby uzyskać odszkodowanie, należy możliwie jak najszybciej powiadomić ubezpieczyciela o zaistniałym zdarzeniu. Następnie powinniśmy zgłosić konkretne roszczenia - co do charakteru i wysokości - do naszego zakładu ubezpieczeń.
Bardzo istotne jest także gromadzenia na bieżąco całej dokumentacji związanej z leczeniem urazów wynikłych na skutek kolizji. Aby świadczenie wypłacane przez ubezpieczyciela było adekwatne do poniesionych strat, poszkodowany musi przedstawić pełną informację nt. charakteru i stopnia obrażeń.
Wbrew pozorom, dochodzenie świadczeń z tytułu szkód osobowych nie jest skomplikowane. Kluczowe jest dostarczenie do ubezpieczyciela pełnej dokumentacji lekarskiej poszkodowanego. Na jej podstawie ubezpieczyciel może ocenić rodzaj doznanych urazów, trwały uszczerbek na zdrowiu oraz rokowania, co do powrotu do zdrowia. Ponoszenie dodatkowych kosztów związanych z wynajęciem do ww. czynności kancelarii prawnej, nie zawsze jest zasadne.