Karta wstępnie opłacona (ang. Prepaid Card lub Preloaded Card) to zupełnie inny rodzaj kart bankowych znanych również jako karta typu elektroniczna portmonetka (ang. Electronic Purse).
Zwykła karta płatnicza bądź bankomatowa jest jedynie pewnego rodzaju "identyfikatorem" za pomocą którego można dokonać transakcji, która następnie jest rozliczana z rachunku bankowego do którego karta została wydana. Sama w sobie karta nie zawiera żadnej wartości i nie przechowuje w sobie żadnych impulsów czy pieniędzy.
Natomiast w przypadku karty wstępnie opłaconej, środki jakie możemy wydać z użyciem tej karty nie znajdują się na żadnym rachunku bankowym - one niemalże "fizycznie" znajdują się wewnątrz karty zakodowane w postaci odpowiednich impulsów.
Jest to rozwiązanie posiadające zarówno swoje plusy jak i minusy. Plusem z pewnością jest bardzo duże bezpieczeństwo - korzystając z karty wstępnie opłaconej nie możemy przekroczyć stanu środków na rachunku (nie ma bowiem żadnego rachunku). Minusem natomiast jest fakt, iż utrata karty powoduje najczęściej nieodwracalną stratę pieniędzy, które zostały zakodowane w jej wnętrzu. Jak zatem widać, nieprzypadkowo karta wstępnie opłacona nazywana jest elektroniczną portmonetką - jej zasada działania oraz jej wady i zalety są praktycznie takie same jak w przypadku tradycyjnej portmonetki z pieniędzmi.
Karty wstępnie opłacone są szeroko wykorzystywane w życiu codziennym. Każdy z nas z pewnością posiada nie jedną taką kartę - są one bowiem wykorzystywane masowo jako karty telefoniczne, karty parkingowe, karty z biletami komunikacji czy karty do telefonów komórkowych.
Widać zatem, iż są to rozwiązania z powodzeniem wykorzystywane już od wielu lat - dlaczego zatem tak niewiele kart wstępnie opłaconych jest wydawanych przez banki ?
Pierwszą podstawową przeszkodą jest konieczność zapewnienia takiej karcie odpowiedniego bezpieczeństwa dla zakodowanych w niej jednostek (impulsów). Stosowane w bankowości paski magnetyczne nie są bezpiecznym rozwiązaniem do kodowania wszelkich tego typu jednostek (impulsów). Dopiero zastosowanie kart mikroprocesorowych umożliwia na bezpieczne przechowywanie na karcie zakodowanych jednostek (impulsów) oraz zabezpieczenie ich przez nieautoryzowanym użyciem np. kodem PIN.
Drugą, nie mniej ważną przeszkodą jest brak jednolitych standardów, które umożliwiłyby wprowadzenie kart mikroprocesorowych na skalę masową. Co prawda największe, światowe organizacje płatnicze zakończyły już wstępne prace nad standaryzacją kart, jednakże ich wprowadzenie napotyka również na opór samego środowiska bankowego, które już od kilkudziesięciu lat zainwestowało w miliony urządzeń dostosowanych do kart z paskiem magnetycznym. Ich wymiana nie tylko jest bardzo kosztowna co również niezwykle długotrwała, zatem z pewnością przyjdzie nam jeszcze długo poczekać na masowe wydanie kart wstępnie opłaconych, które będą akceptowane tak szeroko jak obecne karty bankowe wyposażone w pasek magnetyczny.
Dane dostarcza serwis www.karty.pl