W trakcie przeprowadzonego w Ministerstwie Spraw Zagranicznych postępowania ustalono, że odpowiedzialność za zagubienie faksymile Włodzimierza Cimoszewicza spada przede wszystkim na Annę Jarucką. Nie zdołano jednak ustalić, kto ma faksymile. Na stronie internetowej MSZ ujawniono materiały, dotyczące postępowania w tej sprawie.
Ministerstwo ujawniło 10 dokumentów z okresu od 24 stycznia do 24 kwietnia 2003 roku. Wynika z nich, że w czerwcu 2002 roku pracownica ministerstwa Agnieszka Szczepaniak odebrała faksymile podpisu Cimoszewicza z Polskiego Komitetu Pomocy Społecznej, którego Cimoszewicz był przewodniczącym. Szczepaniak miała przekazać faksymile Annie Jaruckiej, ale ta zaprzeczyła, aby je otrzymała. W sierpniu 2002 roku w dokumentach Szczepaniak znaleziono 9 czystych kartek z odbitym podpisem Cimoszewicza. Szczepaniak, która wcześniej oskarżyła Jarucką o kradzież pieniędzy, oświadczyła, że kartki ktoś jej podrzucił. Anna Jarucka poinformowała przełożonych o zaginięciu faksymile dopiero 3 stycznia 2003 roku.
