Wyznawcy wszystkich religii na całym świecie modlili się o zdrowie katolika, Papieża-Polaka. Bóg jednak wezwał go do siebie. Jan Paweł II odszedł w sobotę o godz. 21.37. Miał 84 lata. Na całym świecie rozpoczynają się uroczystości żałobne.
Przyjaciel Ojca Świętego, kardynał Andrzej Maria Deskur, mówił, że papież „gasł pogodnie”.
W czwartek Ojciec Święty dostał wysokiej gorączki z powodu infekcji dróg moczowych. Doszło do zakażenia krwi i następnie kryzysu kardiologicznego - podał rano w piątek w pierwszym komunikacie watykański rzecznik.
„Ojcu Świętemu natychmiastowej pomocy udzieliła ekipa medyczna, znajdująca się w apartamentach papieskich. Uszanowano wolę Ojca Świętego, który chciał pozostać w swych apartamentach” - mówił wtedy rzecznik watykański Joaquin Navarro-Valls.
W czwartek po południu nastąpiła przejściowa stabilizacja. Jednak w następnych godzinach stan zdrowia papieża znów zaczął się pogarszać.
Wieczorem papieżowi udzielono sakramentu namaszczenia chorych.
Papież zmarł w sobotę, 2 kwietnia, o godz. 21.37. Kilkanaście minut później Watykan podał oficjalny komunikat.
Jan Paweł II przez jednych uznawany był za tradycjonalistę, przez innych za liberała. Nikt jednak nie wątpi, że jego pontyfikat był wyjątkowy. O ekumenizmie od lat wiele mówiło się w Kościele, ale pierwsze odważne i bezpośrednie gesty wykonał Papież-Polak. Żydów nazwał starszymi braćmi w wierze. Przyjaźnie odnosił się do wszystkich religii i cały pontyfikat poświęcił pracy nad zbliżeniem się różnych wyznań.
Nie tylko na kwestiach wiary koncentrował się Jan Paweł II. Nie stronił od polityki. Wzywał przywódców zwaśnionych krajów do pokojowego rozstrzygania sporów, zdecydowanie potępiał wojny, przemoc i wszelkie działania prowadzące do cierpienia ludzi. Miał też swój ogromny udział w upadku komunizmu i likwidacji żelaznej kurtyny.
Zostanie zapamiętany także jako Papież-Pielgrzym, bo głosił naukę Kościoła na wszystkich kontynentach.
Wykorzystywał każdą możliwość dotarcia do ludzi. Nie stronił też od nowoczesności i już w sędziwym wieku chętnie korzystał z Internetu. Przekonywał, że trzeba z niego korzystać rozsądnie. Uważał, że Internet daje nowe możliwości ewangelizacji.
Znany był też z poczucia humoru. Nie sprawował swoich funkcji na piedestale. Podczas pobytu w Rzymie, gdy był jeszcze krakowskim arcybiskupem, odwiedził go Jerzy Kluger - szkolny kolega. Kiedy stanął przez arcybiskupem, onieśmielił się i zaczął dukać: „Wasza Eminencjo...” - wtedy Karol Wojtyła złapał go za ramiona i krzyknął: „Jurek! Czyś ty zwariował?! To przecież ja, Lolek!”
Każdy zapamięta papieża tak, jak go odbierał, takim, jakim go kochał.
Odszedł człowiek kochający ludzi, który wybaczył nawet osobie, która próbowała go zabić. Odszedł Papież tradycjonalista i reformator zarazem. Człowiek, który skłonność do zadumy, refleksji, skupienia i modlitwy naturalnie godził z pogodą ducha i wesołością. Wielki myśliciel, autor wielu traktatów teologicznych, który wpłynął na losy całego świata. Odszedł Ojciec Święty.
ZOBACZ RÓWNIEŻ:
Złóżmy kondolencje i podziękujmy Papieżowi!