Stanisław Mikulski znów jako Hans Kloss. "Jeszcze nie stetryczałem"

Stanisław Mikulski: Ryzykowny. Minęło 45 lat, a wieku mi nie ubyło. Wręcz przeciwnie. Z tego punktu widzenia powrót do tak znanej i chyba lubianej przez widzów roli jest zawsze pewnym ryzykiem. Z drugiej jednak strony to także wielka chęć spróbowania się.

Mnie to zafascynowało. Od końca lat 60. kiedy kręciliśmy serial zmieniliśmy się wszyscy. Fizycznie, pewnie też mentalnie. Ciekawi mnie, jak przyjmie to widz, jak on to będzie widział. To dla mnie wielka zagadka. Na seans pójdą zarówno ludzie młodzi, którzy nie pamiętają emisji pierwszych sezonów przygód Klossa, przyzwyczajeni do innego kina, jak i ci, którzy znają ten serial od dawna. Jak wypadnie to porównanie będziemy się mogli o tym przekonać dopiero, jak wszyscy zobaczymy nową _ Stawkę _. Sam jeszcze nie widziałem efektu końcowego. No, ale - do odważnych świat należy! Niech Kloss, wciąż po tylu latach, pozostanie odważny.

To prawda, tak rzeczywiście było.

Chciałem się pokazać z jak najlepszej strony, że jeszcze zupełnie nie stetryczałem. Sceny, o których mówimy nazwałbym kaskaderskimi tylko w cudzysłowie, choć wymagały pewnej sprawności fizycznej. Dzięki Bogu, jakoś to wyszło. Oczywiście nie we wszystkich scenach grałem sam, w niektórych musiał mnie zastąpić dubler. Inaczej nie byłoby czego już po mnie zbierać.

Nie, nie przywiązywałem do nich aż tak wielkiej wagi. To w świadomości widzów pozostało najwięcej tych dialogów: _ W Paryżu najlepsze kasztany są na placu Pigalle _ czy _ Rączki, rączki Hans _. Co ciekawe _ Nie zemną te numery, Brunner _ w rzeczywistości brzmiało zupełnie inaczej - Kloss w serialu mówił: _ Te sztuczki to nie ze mną, Brunner _.

Nie było takiego zwrotu w serialu. Zresztą Kloss raz jeden użył słowa _ świnia _, w scenie ogólnego pijaństwa. Mówił _ Omal ta świnia nie poplamił mi munduru _. Proszę zwrócić uwagę, że _ Stawka _ w ogóle była kulturalnym serialem. Nie było wulgaryzmów, nie było morza krwi. Swoją drogą, przy czarno - białej kopii krwawe sceny kiepsko by wychodziły. Dzisiejsza kinematografia, filmy dosłownie się w niej pławią. _ Stawka _ nawet brutalne sceny pokazywała w sposób stonowany.

Z Karewiczem zawsze mi się dobrze współpracowało. Wspólnie wystąpiliśmy w kilku filmach, zanim spotkaliśmy się w _ Stawce _. Nie było ryzyka, że nasza współpraca tym razem może się nie powieść. Stara _ Stawka _, ta nasza, sprawdziła nasze układy, relacje i stworzyła ciekawy duet postaci.

Naprawdę nie wiem. Coś się zadziało. Może to dlatego, że temat wiąże się z czymś ważnym dla Polaków - walką z okupantem o wolność. Poza tym, mamy tutaj swojego superbohatera. Oczywiście to wszystko fikcja. Oparta o realia historyczne, ale jednak fikcja. Serial sensacyjny. Mimo to Kloss wydaje się postacią autentyczną, a nie sztuczną i mało realną.

Nie widziałem jeszcze ani jednej sceny i trochę trudno mi się odnieść do roli jaką wykreował Tomasz Kot. Spotkałem się z nim parę razy. To miły i sympatyczny kolega, zdolny, młody aktor.

Jedno rzuciło mi się w oczy - jest co najmniej głowę ode mnie wyższy. Nie wiem jak sobie z tym poradzi reżyser. Nie mniej, dlaczego nie miałby zdać egzaminu?

Widzowie przyzwyczaili się widzieć w tej roli moją twarz, w tym mundurze i w tej czapce. Pewnie reakcja publiczności i dla niego będzie niespodzianką. Wierzę jednak, że pan Kot wybrnie z tego obronną ręką.

No tak, zawsze grałem dużo mundurowych ról, nawet na długo przed _ Stawką _. Kloss tylko ten wizerunek utrwalił.

To prawda wykorzystywano tę postać jeszcze w innych epizodach. Zagrałem go w którymś odcinku _ 07 zgłoś się _ i _ Dziewczynach do wzięcia _. Mocno eksploatowano wówczas Klossa. Niestety.

To było ryzyko, jakie niesie wyrazista rola. Ryzyko zawodowe aktora. Nikt się nie spodziewał, że ten serial zrobi taką karierę. Minęło tyle lat, a wciąż gości na ekranach telewizorów i wciąż ma wielką grupę fanów. Mało tego, spotykam ludzi - nawet z tego młodszego pokolenia - którzy wciąż mnie rozpoznają na ulicy właśnie jako Klossa. Dla wielu po prostu wciąż nim pozostaję.

W pewnym sensie Polskie kino o mnie zapomniało. Po _ Stawce większej niż życie _ nagrałem jeszcze jeden czy dwa polskie filmy pełnometrażowe. Później reżyserzy bali się mnie angażować. Mówili, że widzowie i tak będą widzieli we mnie agenta J-23. Skoro nie dano mi szansy pokazania się w innej roli, trudno mieć pretensję do widzów, że postrzegali mnie tylko przez pryzmat tej kreacji.

Tak, to z jednej strony miało mnie trochę odklossowić. Z drugiej to było coś innego. Tę propozycję przyjąłem z przyjemnością, gdyż uwielbiałem pracę z młodzieżą. Ten miniserial dał mi frajdę. No i pokazałem się z innej strony. Zagrałem jeszcze później w paru serialach młodzieżowych: _ Dziewczyna i chłopak _, _ Tylko Kaśka _, nawet w jakimś czeskim, ale tytułu nie pamiętam.

Mimo tego, nasi reżyserzy wciąż obawiali się mnie obsadzać w dużych rolach. A przecież gdybyśmy porównali postać Klossa do Jamesa Bonda, to Sean Connery, Roger Moore czy Pierce Brosnan nie powinni po bondowskim epizodzie już występować? Mam żal do filmowców, że zostałem pominięty. Nie wiem na czym polegała ta historia, ale mnie nie pozwolono, mnie nie chciano. Nie miałem tyle szczęścia co Janusz Gajos. Trafił na reżysera, który chciał mu dać mu szansę. Jemu udało się wyjść z roli Janka Kosa i rozwinąć skrzydła.

Tak, teatr mnie nie zdradził. Dał mi możliwości pokazania się w całej gamie ról. W przeciwieństwie do filmu, nie widziałem we mnie tylko roli Hansa Klossa, ale nawet pozwolił wyzwolić się grania tylko i wyłącznie bohaterów pozytywnych.

Oczywiście! Nawet zwróciłem się do pewnego reżysera - nazwiska wolę nie podawać - by dał mi rolę złego szpiega. Oczywiście odmówił. Kategorycznie nie zgodził się, abym grał postać negatywną.

Aktor nie tylko gra dla siebie i swojej frajdy, ale również dla odbiorcy. Kiedy zdobywamy sympatię widza jest to niezwykle cenne. To jest nagroda za trudy i wszelkie niewygodny. Klossowi zawdzięczam to, że tyle osób wciąż darzy mnie sympatią.

To akurat absolutny przypadek. Może mi Pan wierzyć albo nie, ale kiedy blisko 10 lat temu kupiłem pierwszą komórkę, wylosowałem ten numer. Wówczas końcówka 007 bardzo mnie rozbawiła.