Jeszcze przed posiedzeniem rady ekonomiści z głównych centrów finansowych eurolandu byli wyjątkowo zgodni w kwestii, co powinien robić Europejski Bank Centralny, a mianowicie - nic nie zmieniać i bacznie obserwować, co się dzieje wokół.
Przyczyna jest prosta. Roczny wskaźnik inflacji dla dwunastu państw tej strefy wnosi obecnie 2,9 procent, podczas gdy celem jest dla banku jest niedopuszczenie do inflacji wyższej niż 2 procent. Z tego powodu EBC nie może łagodzić polityki monetarnej. Tym bardziej, że nie wiadomo jeszcze, jak w dłuższej perspektywie czasu będzie się kształtować sytuacja na rynku paliw po decyzji o zmniejszeniu przez państwa OPEC wydobycia ropy, i czy przypadkiem znów nie pojawi się presja inflacyjna.
Powodów do pośpiechu nie dają także prognozy koniunktury gospodarczej. Większość ośrodków badawczych prognozuje średnie tempo wzrostu gospodarczego w strefie euro na poziomie 3 procent PKB.
Wielką natomiast zagadką jest to, co się będzie działo za oceanem w najbliższych miesiącach. Jeśli amerykańska gospodarka popadnie w większe kłopoty, to również w strefie euro, która nie może się obejść bez amerykańskiego rynku, nie uda się zrealizować prognoz. Wówczas EBC nie będzie miało innego wyjścia, jak ciąć po stopach. Stojąc w obliczu dylematu, podwyższać czy obniżać stopy procentowe, EBC woli się upewnić, w którą stronę wieją wiatry w światowej gospodarce.