Obecny przewodniczący Rady Witold Kołodziejski ocenia, że odegrała ona i nadal powinna odgrywać ogromną rolę w kształtowaniu rynku mediów w Polsce. Podkreśla, że przez 15 lat zbudowano rynek mediów elektronicznych, powstały komercyjne stacje radiowe i telewizyjne, a publiczni nadawcy mają swoją pozycję. Witold Kołodziejski jest zdania, że taka regulacja była niezbędna, aby określić rynek mediów. Dodaje, dziś Krajowa Rada stoi przed tak samo ważnym wyzwaniem. Jak wyjaśnia, chodzi o przejście na nadawanie cyfrowe i wyznaczenie kształtu rynku w przyszłości.
Pierwszy przewodniczący Rady Marek Markiewicz uważa, że Krajowa Rada powołana jako organ konstytucyjny, stojący na straży wolności słowa, prawa do informacji oraz interesu publicznego w radiofonii i telewizji jest potrzebna. Jak tłumaczy, media powinny być regulowane, bo tak jest na całym świecie. Podkreśla, że dobrze, iż do tej pory robiła to w Polsce instytucja niezależna. Markiewicz dodaje, że w - jego opinii - przez 15 lat politycy na pewno nie zrobili nic, by wzmocnić Krajową Radę, a raczej, by ją zniszczyć.
Bolesław Sulik, który najdłużej przewodniczył Krajowej Radzie Radiofonii i Telewizji, uważa, że jej członkowie - nawet jeśli powoływani są przez polityków - powinni przede wszystkim kierować się dobrem mediów. Jako przykład podaje Wielką Brytanię. Tam partyjni koledzy ówczesnej premier Margaret Thatcher, powołani przez nią do rady nadzorczej BBC, odcięli się od swych politycznych korzeni, uznając, że najważniejszym zadaniem jest ochrona publicznego nadawcy.
Były przewodniczący KRRiT Juliusz Braun podkreśla, że musi istnieć niezależny regulator rynku medialnego. Zwraca uwagę na to, że w całej Europie tego rodzaju instytucje istnieją i choć różnie się one nazywają, muszą być przede wszystkim niezależnymi regulatorami rynku. Braun zaznacza, że - odmiennie jak 15 lat temu - w tej chwili w Europie narasta przekonanie, iż to musi być jeden regulator całego rynku - od tradycyjnej telewizji po telefonię komórkową - ponieważ zacierają się różnice pomiędzy tymi drogami dotarcia do odbiorców.
Sejm uchwalił ustawę o radiofonii i telewizji 29 grudnia 1992 roku. Weszła ona w życie 1 marca 1993 roku. Ustawa powoływała do życia Krajowa Radę Radiofonii i Telewizji jako organ państwowy kompetentny w sprawach radiofonii i telewizji. Wcześniej przygotowano projekt zmiany przepisów konstytucyjnych, wpisujący KRRiT do ustawy zasadniczej. W dniu 28 kwietnia 1993 roku odbyło się pierwsze posiedzenie KRRiT.