Na miejsce protestu Ryszard Siwiec wybrał centralne dożynki, jedną z największych imprez w okresie PRL. Jednak komunistyczne władze nakazały wyretuszowanie śladów zdarzenia z dziennikarskich i filmowych relacji. Milczeli także świadkowie - stutysięczny tłum na stadionie, pewny, że ma do czynienia z szaleńcem. W obecności grającej orkiestry, tańczących zespołów i ekipy rządowej, płonąca postać pozostała niemal niezauważona. Ryszard Siwiec zmarł 4 dni później, wskutek rozległych poparzeń.
Pozostawił dramatyczny testament adresowany do swoich dzieci i przesłanie nagrane na taśmie magnetofonowej: "Usłyszcie mój krzyk. Krzyk szarego, zwyczajnego człowieka, syna narodu, który własną i cudzą wolność ukochał ponad wszystko, ponad własne życie..."
Prezydent Czech Vaclav Havel przyznał pośmiertnie Ryszardowi Siwcowi jedno z najwyższych odznaczeń w Czechach, Order Tomasza Masaryka I klasy. Prezydent Słowacji odznaczył go w 2006 roku Orderem Białego Podwójnego Krzyża, najwyższym wyróżnieniem przyznawanym cudzoziemcom.
