Polskiej Wojskowej Składnicy Tranzytowej broniła wzmocniona kompania 182 żołnierzy pod dowództwem majora Henryka Sucharskiego. Niemcy zaatakowali placówkę 1 września 1939 roku. Wydarzenie to uznawane jest za początek drugiej wojny światowej. Celowniczy pancernika "Schleswig-Holstein" oddał pierwszą salwę 1 września o godzinie 4.45. Kilka minut później do szturmu na Wojskową Składnicę Tranzytową ruszyło ponad 3 tysiące niemieckich żołnierzy z morza, lądu i powietrza.
7 września 1939 roku z powodu braku amunicji i pomocy dla rannych, wyczerpani żołnierze polskiej placówki poddali się. W obronie Westerplatte oddało życie16 żołnierzy (jeden z nich zginął już po kapitulacji), a 50 zostało rannych.
Obrona Westerplatte miała wielkie znaczenie moralne dla żołnierzy walczących na innych odcinkach wrześniowego frontu. Było to pierwsze miejsce w Europie, gdzie przeciwstawiono się hitleryzmowi.
Na Westerplatte istniała Polska Wojskowa Składnica Tranzytowa - był to symbol polskości w Wolnym Mieście Gdańsku. Prawo do utrzymania straży wojskowej na półwyspie zostało przyznane Polsce przez Ligę Narodów w 1925 roku. Rok później przybył na trałowcu ORP Mewa pierwszy oddział i rozpoczął pełnienie służby wartowniczej.