"Jego głosem" przemawiał Lech Wałęsa przed połączonymi izbami Kongresu podczas historycznej wizyty w 1989 roku. Tłumaczenie Kalabińskiego rozpoczynające się od słów "We, the People.." było wielokrotnie przerywane przez kongresmanów i senatorów gromkimi owacjami na stojąco.
Kalabiński od 1968 roku był związany z Polskim Radiem, gdzie przeszedł wszystkie szczeble kariery dziennikarskiej. Początkowo pisał depesze dla redakcji Dzienników, by później zająć się publicystyką w audycji "Z kraju i ze świata". Był komentatorem "Muzyki i Aktualności". Specjalizował się w reportażu na temat polityki międzynarodowej. Władał kilkoma językami, odbył wiele podróży po Afryce, Azji i Ameryce. W 1975 roku Kalabiński otrzymał "Złoty Mikrofon" Polskiego Radia.
W latach 1980-84 był prezesem warszawskiego oddziału Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, działał w podziemnym SDP. Był stałym komentatorem podziemnego "Tygodnika Mazowsze".
W 1984 roku wyemigrował z rodziną do Stanów Zjednoczonych, podejmując pracę w rozgłośni polskiej Radia Wolna Europa. Publikował artykuły w prasie amerykańskiej, między innymi w "Los Angeles Times" i "New York Times". Od 1989 do 1997 roku był komentatorem "Gazety Wyborczej", a następnie "Rzeczpospolitej".
Zmarł na atak serca, 24 lipca 1998 roku w Waszyngtonie.