178 lat temu, 29 listopada 1830 roku, grupa podchorążych pod dowództwem podporucznika Piotra Wysockiego zaatakowała wieczorem Belweder, a następnie Arsenał. Do powstańców przyłączyli się studenci Uniwersytetu Warszawskiego, część wojska i uboga ludność stolicy. Władzę objął generał Józef Chłopicki, który ogłosił się dyktatorem.
W styczniu 1931 roku Sejm zdetronizował cara Mikołaja I, było to równoznaczne z wypowiedzeniem, wojny. Polacy powołali Rząd Narodowy z Adamem Czartoryskim na czele. Na początku lutego do kraju weszła 115-tysięczna armia rosyjska. Po przegrywanych początkowo bitwach, wiosną Rosjanie odnieśli zwycięstwo pod Ostrołęką, a we wrześniu zmusili Warszawę do kapitulacji.
Powstanie listopadowe trwało blisko 11 miesięcy, upadło 21 października 1831 roku. Car Mikołaj znacznie ograniczył autonomię Królestwa Polskiego. Uczestników powstania represjonowano, a ich majątki skonfiskowano. W wyniku powstania blisko 11 tysięcy Polaków opuściło kraj, tworząc tzw. Wielką Emigrację.
Represje carskie dotknęły nawet najmłodszych obywateli, kilka tysięcy polskich dzieci zostało siłą wcielone do specjalnych batalionów - kantonistów Armii Imperium Rosyjskiego. W drodze z Warszawy do Bobrujska zmarło dwie trzecie dzieci, pozostałych przy życiu chłopców wychowano na rosyjskich żołnierzy.