Wiele krytycznych słów pod adresem mediów publicznych padło podczas konferencji poświęconej ich przyszłości. Uczestnik debaty, sędzia Sądu Najwyższego, profesor Jacek Sobczak wyraził obawę, że spotkanie może w efekcie służyć większemu podziałowi środowiska: na lepsze media i gorsze.
Profesor Sobczak krytycznie odpowiedział na pytanie o wypełnianie misji przez media publiczne. W jego ocenie, wnioski są "przykre". "Proszę pojechać do Grodna. Tam jest tylko Polsat. Kiedyś była telewizja publiczna, ale jej nie ma", mówił Jacek Sobczak.
Paweł Majcher z zarządu Polskiego Radia bronił znaczenia regionalnych mediów publicznych. W jego przekonaniu, gdyby nie stacje publiczne, w ogóle nie byłoby stacji lokalnych, bo te prywatne "zostały wykupione przez dwa, trzy wielkie koncerny, jak Agora, które wykorzystują je jako przekaźniki, a program jest nadawany z Warszawy", powiedział Paweł Majcher.
Profesor Jan Błeszczyński z Uniwersytetu Warszawskiego mówił o "fasadowości" obowiązującej ustawy o radiofonii i telewizji. Jego zdaniem, nieprecyzyjność zapisów była zamierzona: "każdy z decydentów może sobie je interpretować jak chce". Efekt nie jest dobry, bo telewizja publiczna, na którą profesor Błaszczyński położył nacisk, przestała być - w jego przekonaniu -wzorcem podnoszącym poziom kulturalny społeczeństwa i wzorce zachowań społecznych.
Wojciech Marczyk, rektor Wyższej Szkoły Dziennikarskiej imienia Melchiora Wańkowicza, zwrócił uwagę na zanik w mediach relacji mistrz-uczeń, na obniżenie standardów językowych, i ogólnie - zawodowych. Podkreślił też zaniedbania programowe, nastawianie na "target", docelową grupę odbiorców pożądanych ze względów czysto komercyjnych. W przekonaniu Wojciecha Marczyka, stąd się wziął sukces Radia Maryja. Wokół niego skupili się ludzie zaniedbani, wykluczeni przez media publiczne - podsumował Marczyk.
Podczas debaty zaprezentowano też różne opinie na temat sposobu finansowania mediów publicznych. Zwracano uwagę, na "anachroniczność" dotychczasowych rozwiązań wynikającą choćby z rewolucji technicznej. Obowiązująca ustawa w kwestii abonamentu posługuje się pojęciem tradycyjnego radioodbiornika czy telewizora, podczas gdy coraz częściej zastępuje go na przykład telefon i monitor komputera.
Z najnowszych badań Homo Homini wynika, że media publiczne w Polsce cieszą się zbliżonym zaufaniem do najlepiej ocenianych instytucji publicznych - policji i wojska. Polacy uważają również media publiczne za niezwykle ważne i wyrażają konieczność ich utrzymania.
Zaufanie do mediów publicznych deklaruje 41 procent badanych natomiast neutralnie ocenia je 44 procent. Przeciwnego zdania jest 15 procent ankietowanych, którzy nie ufają mediom publicznym. Przeważająca większość badanych bo aż 94 procent uważa, że media publiczne w Polsce są ważne. Wynika z tego, iż ankietowani widzą konieczność istnienia tego rodzaju mediów w kraju.
Znacząca większość badanych wyraża swoje zaufanie do Polskiego Radia. 74 procent respondentów podkreśliło, swe zaufanie do tej instytucji, przeciwnego zdania było 8 procent badanych. Badani również pozytywnie oceniają ofertę programową Polskiego Radia. Aż 68 procent ankietowanych wyraziło taką opinię natomiast 1 procent deklaruje całkowity brak zadowolenia. Największym zaufaniem cieszy się Program Pierwszy Polskiego Radia co potwierdziło 81 procent badanych, tymczasem Program Trzeci cieszy się pozytywną opinią 80 procent badanych. Znacząca większość badanych dostrzega potrzebę istnienia rozgłośni regionalnych. 74 procent pytanych deklaruje, iż te instytucje są dla nich bardzo ważne. Również ich działalność jest dobrze oceniana - zaufanie do rozgłośni regionalnych deklaruje 66 procent ankietowanych.
Wśród kanałów telewizji publicznej największym zaufaniem cieszy się TVP Info. Kanał informacyjny cieszy się zaufaniem 70 procent badanych. TVP 2 ufa 59 procent a TVP 1 54 procent. Natomiast oferta TVP jest atrakcyjna dla 63 procent widzów. Brak zadowolenia deklaruje 8 procent.
Z badania wynika również, że Polacy opowiadają się głównie za publicznym sposobem finansowania mediów publicznych. Ponad 33 procent badanych uważa, że powinno się utrzymać dotychczasowy system finansowania publicznego radia i telewizji. Natomiast ponad 26 procent jest zdania, iż działalność powinna być utrzymywana bezpośrednio przez budżet państwa. Innego zdania jest ponad 35 procent ankietowanych, których podkreślają, iż te instytucje powinny utrzymywać się same.
Badanie przeprowadzono między 3 a 9 stycznia na grupie 1072 osób.
