Sąd uznał, że oskarżeni będąc funkcjonariuszami państwa komunistycznego dopuścili się w 1981 roku zbrodni komunistycznej, działając w związku przestępczym o charakterze zbrojnym. Zbrodnia polegała na tym, że poprzez internowanie pozbawili wolności i naruszyli nietykalność cielesną obywateli polskich, zwłaszcza związanych z ruchem "Solidarności". Oskarżeni uczestniczyli też w przygotowaniu nielegalnego wprowadzenia stanu wojennego. Sąd uznał, że była członkini Rady Państwa PRL Eugenia Kempara przekroczyła swoje uprawnienia, zatwierdzając akty prawne związane ze stanem wojennym.
Na ogłoszenie wyroku przyszedł tylko Stanisław Kania. Proces trwał trzy lata, w tym czasie przesłuchano setki świadków, zgromadzono tysiące akt sprawy.
Trojgu oskarżonym postawiono zarzut udziału w związku przestępczym o charakterze zbrojnym, który na szczeblach najwyższej PRL-owskiej władzy podjął decyzje o wprowadzeniu stanu wojennego.
Prokurator żądał dla Stanisława Kani i Czesława Kiszczaka kar po dwa lata więzienia w zawieszeniu na pięć lat. Wobec Eugenii Kempary z powodu przedawnienia karalności jej czynu - ale z jednoczesnym uznaniem winy - prokurator wnosił o umorzenie sprawy. Obrona chciała uniewinnienia wszystkich oskarżonych.
W sądzie nie było głównego oskarżonego, generała Wojciecha Jaruzelskiego. Jego sprawę, z powodu złego stanu zdrowia, sąd wyłączył z postępowania i zawiesił na rok, podobnie jak w sześciu innych przypadkach. Od początku procesu dwoje oskarżonych zmarło.
IAR
