Pozytywną opinię o sytuacji tybetańskiej diaspory w Indiach potwierdza XIV Dalajlama, duchowy przywódca Tybetańczyków przebywający od 1959 roku na wychodźstwie. Laureat Pokojowej Nagrody Nobla uważa, że decyzja o emigracji była słuszna i właściwa. Pozwoliła Tybetańczykom znaleźć miejsce, w którym ich studia nad własną tradycją oraz dziedzictwem religijnym mogły rozwijać się w warunkach wolności.
Na osiągnięcia tybetańskich uchodźców w Indiach zwraca także uwagę Thubten Samphel, członek tybetańskich władz na emigracji. Uważa on, że uchodźcom udało się stworzyć spójny model demokratycznej społeczności, zbudować demokratyczne instytucje oraz zachować dziedzictwo kulturalne. W ocenie badaczy zajmujących się problematyką uchodźców Tybetańczycy są przykładem społeczności, która na wychodźstwie potrafiła stworzyć dobrze działającą społeczność zdolną do zachowania tradycji i umiejącą się odnaleźć w warunkach nowoczesności.
