Od ponad 60 lat obowiązuje nieformalne porozumienie pomiędzy Europą a Stanami Zjednoczonymi. Przewiduje, że przedstawiciel "starego kontynentu" kieruje Międzynarodowym Funduszem Walutowym a Amerykanin Bankiem Światowym. W ubiegłym roku Waszyngton poparł Francuzkę Christine Lagarde na szefa Funduszu. Teraz może więc liczyć na głosy krajów Europejskich przy wyborze szefa Banku Światowego. Doliczając do tego obiecane poparcie Japonii, Kanady, Australii oraz grupy krajów rozwijających się takich jak Rosja, Meksyk czy Filipiny, Amerykanie mają gwarantowane ponad 50% głosów w Radzie Dyrektorów.
Przed wyborem nowego szefa Banku Światowego pojawiły się głosy, by Amerykanie zrezygnowali z ubiegania się o przywództwo tej instytucji i oddali stanowisko prezesa kandydatce z Nigerii Ngozi Okonjo-Iweala. Waszyngton zignorował jednak te wezwania uznając, że jako najpotężniejszy politycznie,
militarnie i gospodarczo kraj na świecie powinien kierować przynajmniej jedną z dwóch głównych międzynarodowych instytucji finansowych.
IAR
