*Premierowe wykonanie utworów pochodzących z filmu "200 Motels" amerykańskiego muzyka Franka Zappy, odbędzie się w Wielkiej Brytanii po 42 latach od powstania dzieła. Premiera, mająca odbyć się w 1971 r. w Royal Albert Hall, została odwołana ze względów obyczajowych. *
Premiera dzieła Franka Zappy w Wielkiej Brytanii będzie miała miejsce - po 42 latach od powstania dzieła - podczas festiwalu The Rest is Noise w londyńskim Southbank Center. Impreza, poświęcona muzyce XX wieku, trwać będzie od września do grudnia.
Ścieżka dźwiękowa, napisana przez Zappę do filmu "200 Motels", miała zostać wykonana przed angielską publicznością w 1971 r., jednak jej koncertowa premiera została odwołana.
Na trzy dni przed premierą w londyńskiej Royal Albert Hall, członek The Royal Philharmonic Orchestra, trębacz John Wilbraham, odmówił udziału w koncercie. Odmówił stanowczo wypowiedzenia - co było częścią przeznaczonej dla niego partytury - przekleństw ze sceny. Trębacz komentował w prasie: "To wszystko mnie brzydzi".
Następnie, mimo spodziewanego kompletu publiczności, koncert został odwołany. "Program koncertu nam nie odpowiada" - tłumaczyli przedstawiciele historycznej sali koncertowej. W bardziej dosadnych słowach decyzję skomentował ówczesny dyrektor placówki Frank Mundy, określając dzieło Zappy jako "obrzydliwość". "200 Motels" zostało okrzyknięte dziełem obscenicznym, również ze względu na seksualny charakter niektórych tekstów.
Sam film "200 Motels" to surrealistyczny dokument, produkcji brytyjsko-amerykańskiej, wyreżyserowany przez brytyjskiego filmowca Tony'ego Palmera i Franka Zappę w 1971 roku. Występuj w nim członkowie zespołu Zappy, The Mothers Of Invention, aktor i muzyk Theodore Bikel, perkusista grupy The Who Keith Moon, a także były perkusista The Beatles, Ringo Starr.
Film ukazuje szaleństwa muzyków z Mothers Of Invention, bawiących się w małej mieścinie Centerville, zawiera także impresje na temat życia muzyka rockowego w trasie. Wraz z filmem ukazała się płyta ze ścieżką dźwiękową autorstwa Zappy. Muzyka była połączeniem jazzu, rocka i muzyki poważnej. W utwory wplecione były fragmenty z wypowiedziami o charakterze komediowym. Jak znaczna część dorobku artystycznego Zappy, również ta płyta miała naturę pastiszu.
Po niespodziewanym odwołaniu premiery "200 Motels", Zappa przysiągł nigdy nie wrócić do Anglii bez otrzymania wcześniej przeprosin od królowej. Zmarł w 1993 r. nie doczekawszy się ich. Tony Palmer powiedział, że zarząd Royal Albert Hall powinien się wstydzić za podjęcie tak pruderyjnej decyzji. W 1975 r. Zappa pozwał dyrekcję placówki i przegrał. W utworach Zappy doszukiwano się promowania niemoralności, pornografii i homoseksualizmu.
Palmer zeznawał w sądzie i wspominał w rozmowie z brytyjskim "Independentem": "Sędzia powiedział, że Albert Hall to nie miejsce na promowanie homoseksualizmu. Powiedziałem mu, że przed chwilą, na festiwalu Proms, wystawiono operę +Śmierć w Wenecji+, która w oczywisty sposób podnosi temat seksualnej fascynacji dojrzałego mężczyzny młodym chłopcem. Sędzia zapytał gniewnie, kto to napisał. Powiedziałem, że Benjamin Britten, a on poprosił mnie o przeliterowanie tego nazwiska. Wtedy zrozumieliśmy, że nie ma o czym dalej mówić".
W 2009 r. kontrowersyjny film Zappy doczekał się wydania na DVD w Stanach Zjednoczonych i właśnie Wielkiej Brytanii.
"Osobiście, nie mogę doczekać się tej premiery, zobaczyć, czy muzyka wytrzyma próbę czasu. Jestem pewny, że Frank - gdziekolwiek teraz jest - powie: +A nie mówiłem?+" - dodał Palmer. (PAP)
pj/ abe/
