*Album pamiątkowy dedykowany malarzowi Alfredowi Schouppe za zasługi w utworzeniu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Królestwie Polskim oraz za wieloletnie działanie na rzecz polskiej kultury trafił do zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie. *
Album przetrwał 113 lat w rodzinie artysty, u potomków jego córki Celestyny Znamirowskiej. Jak poinformowała PAP we wtorek rzeczniczka muzeum, Katarzyna Wakuła, został odkupiony od potomków malarza, od rodziny Znamirowskich. Trafił do kolekcji warszawskiego muzeum dzięki finansowemu wsparciu PKO BP.
Alfred Schouppe, inżynier i artysta malarz, odegrał ważną rolę w polskim życiu artystycznym m.in. jako współtwórca, a następnie działacz warszawskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. W albumie, który jest dowodem społecznego uznania dla malarza, znalazły się portrety polskich artystek i artystów: Emilii Dukszyńskiej, Alfonsy Kanigowskiej, Zofii Stankiewicz, Józefa Brandta, Wojciecha Gersona, Juliusza Kossaka, Franciszka Kostrzewskiego, Aleksandra Lessera, Jana Matejki, Jana Styki oraz dedykacje od wielu osób. Zdjęcia portretowe umieszczone w albumie pochodzą z zakładów fotograficznych Warszawy, Krakowa, Lwowa, Wiednia i Monachium, a na kilku z nich napisano dedykacje dla Schouppego.
Album powstał w 1897 roku - wówczas Alfred Schouppe wycofał się z działałności zawodowej i publicznej, zamieszkał najpierw w Krynicy, a potem w Szczawnicy. Przyjaciele i współpracownicy uhonorowali wydaniem pamiątkowego albumu wieloletnią społeczną pracę malarza; album został w następnych latach wzbogacony o fotografie rodzinne. W albumie Schouppego znalazły się nieznane dotychczas wizerunki żony i córki malarza.
Alfred Schouppe (1812-1899) po ukończeniu liceum w Przemyślu, kształcił się w Warszawie w Szkole Inżynierii oraz u artysty malarza Józefa Richtera. Następnie studiował na Akademii św. Łukasza w Rzymie jako stypendysta namiestnika Królestwa Polskiego. W 1840 roku powrócił do kraju, aby gospodarować w majątku rodzinnym Moszna pod Nowym Miastem nad Pilicą.
W 1858 roku, wraz z Wojciechem Gersonem i Marcinem Olszyńskim, zainicjował w Warszawie najpierw Wystawę Krajową Sztuk Pięknych, a w 1860 roku Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych.
Był przede wszystkim pejzażystą, jednym z pierwszych malarzy Tatr. Był także autorem obrazów malowanych do dekoracji kościołów oraz ilustratorem w czasopismach krajowych. W latach 80. XIX wieku, poza działalnością artystyczną i społeczną na rzecz kultury polskiej, pracował jako urzędnik w Towarzystwie Kredytowym Miasta Warszawy. (PAP)
agz/ hes/
