Klub Lewicy złożył we wtorek u marszałka Sejmu Bronisława Komorowskiego wniosek o nadanie jednej z sal sejmowych imienia b. I sekretarza KC PZPR i b. premiera Mieczysława F. Rakowskiego.
Rzecznik marszałka Jerzy Smolińskiego powiedział PAP, że Komorowski zajmie się wnioskiem klubu Lewicy i zasięgnie w tej sprawie opinii Prezydium Sejmu.
"Dla wielu Polaków Mieczysław F. Rakowskie był nie tylko wybitnym publicystą, redaktorem naczelnym i politykiem, ale przede wszystkim człowiekiem, który w warunkach bardzo ograniczonej demokracji i wolności słowa, potrafił reprezentować i bronić uniwersalnych wartości" - argumentują posłowie Lewicy we wniosku do marszałka.
Jak podkreślili, Rakowski jako dziennikarz i redaktor naczelny tygodnika "Polityka" "stworzył i konsekwentnie prowadził pismo, które było fenomenem w tej części Europy".
"Opierało się dogmatom ideologicznym. Było forum, na którym swoje opinie wyrażać mogli ludzie reprezentujący odmienne postawy i poglądy. Konsekwentnie opowiadało się za modernizacją i demokratyzacją Polski. Przeciwstawiło się wszelkim formom ksenofobii, a w roku 1968 otwarcie przeciwstawiało się fali antysemityzmu" - zaznaczono we wniosku.
Zdaniem klubu Lewicy, Rakowski "jako polityk, wicepremier, wicemarszałek Sejmu, wreszcie premier, tak jak w swojej działalności dziennikarskiej, był zawsze identyfikowany z nurtem reform, dialogu i porozumienia".
Posłowie lewicy przypomnieli również, że "to rząd Rakowskiego w latach 1988 i 1989 przeprowadził reformy gospodarcze, które legły u podstaw polskiej transformacji ustrojowej". "Jako ostatni I sekretarz KC PZPR stworzył podwaliny dla powstania nowoczesnej, uznanej w Polsce i na świecie partii lewicowej" - dodali.
Mieczysław F. Rakowski urodził się 1 grudnia 1926 roku w Kowalewku (woj. kujawsko-pomorskie). Był historykiem, dziennikarzem i politykiem. W latach 1988-89 kierował ostatnim rządem PRL; w latach 1989-90 sprawował funkcję (jako ostatni) I sekretarza KC PZPR. Wieloletni poseł na Sejm PRL (VI, VII, VIII i IX kadencji).
W latach 1952-82 związany z "Polityką" - najpierw jako zastępca, później jako jej redaktor naczelny. Od 1951 roku Rakowski działał w Stowarzyszeniu Dziennikarzy Polskich, będąc m.in. prezesem zarządu głównego w okresie 1958-1961. Od 1982 był członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy PRL.
W Sejmie PRL IX kadencji Rakowski piastował z kolei funkcję wicemarszałka, a 27 września 1988 został mianowany premierem. Jego rząd podjął m.in. próby reform gospodarczych, doprowadzając do uchwalenia przez Sejm korzystnej dla drobnych przedsiębiorców ustawy o działalności gospodarczej, umożliwiającej komercjalizację niektórych przedsiębiorstw i urynkawiającą ceny.
Na początku lat 90. Rakowski wycofał się z czynnego życia politycznego, brał jednak udział w debatach publicznych (był redaktorem naczelnym pisma "Dziś", pisywał do "Trybuny"), wydał dzienniki (10 tomów obejmujących lata 1958-1989) oraz dziennik z lat 1991-2001 ("Polski przekładaniec").
W 2005 roku był członkiem komitetu wyborczego Włodzimierza Cimoszewicza w wyborach prezydenckich. Rakowski zmarł 8 listopada 2008 roku. (PAP)
ajg/ mkr/ gma/
