Konferencja naukowa "Ze Szwajcarii do Polski - 140 lat Muzeum Polskiego" rozpocznie się w czwartek w Rapperswilu. Jej uczestnicy będą dyskutować o uwarunkowaniach historycznych i kulturalnych, przyświecających idei założenia Muzeum Polskiego w Rapperswilu.
Konferencja potrwa do soboty. Przed czwartkowym rozpoczęciem konferencji odbędzie się msza św. w kościele pw. św. Jana w Rapperswilu. Do udziału w konferencji zaproszono historyków, historyków sztuki i literatury, socjologów i slawistów.
Podczas konferencji prof. Zdzisław Pietrzyk reprezentujący Bibliotekę Jagiellońską w Krakowie opowie o działaniach Władysława Platera na rzecz utworzenia i funkcjonowania Muzeum Polskiego w Rapperswilu. O związkach Biblioteki Polskiej w Paryżu i Muzeum Polskiego w Rapperswilu mówić będzie dr Janusz Pezda z Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Referaty wygłoszą także m.in. prof. German Ritz z Uniwersytetu w Zurichu, prof. Teresa Kulak z Uniwersytetu Wrocławskiego i Anna Kwiatkowska z Muzeum Pałacu w Wilanowie.
Reprezentujące ministerstwo kultury Żaneta Govenlock i Violetta Damięcka zaprezentują projekt nowej wystawy stałej z okazji 140-lecia istnienia Muzeum Polskiego w Rapperswilu. Projekt nowej ekspozycji będzie realizowany we współpracy ze stroną szwajcarską i konsultowany z władzami miasta Jona-Rapperswil.
Muzeum założone zostało w 1870 r. jako Muzeum Narodowe Polskie przez hrabiego Władysława Platera w celu zabezpieczenia polskich zabytków historycznych. Po śmierci Platera muzeum pozostawało pod opieką działaczy emigracyjnych. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, zgodnie z testamentem założyciela, zbiory muzeum przewieziono w 1927 r. do kraju. Wielka część zbiorów rapperswilskich - głównie archiwa i zbiory biblioteczne - uległa zniszczeniu w Warszawie w czasie II wojny światowej.
Od roku 1936 w zamku rapperswilskim pod protektoratem polskiego MSZ ponownie organizowano wystawy. Nowo powstałą instytucję nazwano Muzeum Polski Współczesnej. Jej zadaniem była popularyzacja polskiej sztuki i osiągnięć niepodległej Rzeczypospolitej.
Po wojnie, w 1945 roku, kontrolę nad muzeum przejął rząd PRL. Władze miejskie Rapperswilu, śledząc stopniowe przekształcanie muzeum w ośrodek komunistycznej propagandy, wymówiły umowę o dzierżawę. Placówkę zamknięto na mocy wyroku sądowego w roku 1951. Jej zbiory wywiezione zostały do Polski.
Aktualnie działalność instytucji oparta jest na pracy społecznej grona osób zamieszkałych na stałe w Szwajcarii oraz m.in. na pracy stażystów, wspieranych przez Departament Polskiego Dziedzictwa Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Działalność statutowa instytucji nie jest bezpośrednio dofinansowywana przez władze polskie czy szwajcarskie, ale z resortu kultury przekazywane są dotacje celowe na działalność Muzeum poprzez polskie instytucje np. Muzeum Historii Polski.
Zbiory muzeum prezentowane są w salach tematycznych obrazujących kolejno: związki polsko-szwajcarskie, historię polskich emigracji na Zachód, działalność Polaków w Szwajcarii, sylwetki wielkich Polaków (Kopernika, Chopina, Mickiewicza, Curie-Skłodowskiej, Paderewskiego, laureatów literackiej nagrody Nobla), walkę Polaków za wiarę i wolność, sztukę polską: malarstwo, miniatury, rzemiosło artystyczne, świadectwa kultury żydowskiej w Polsce, sztukę religijną i folklor.
Konferencja przygotowana została przez Muzeum Polskie we współpracy ze Stowarzyszeniem Wspólnota Polska w Warszawie. (PAP)
agz/ hes/ mow/
