Po wejściu w życie traktatu lizbońskiego wpływ narodowych priorytetów na unijną politykę bezpieczeństwa i obrony zmalał - powiedział w czwartek Tomasz Łękarski z MSZ na posiedzeniu senackiej komisji obrony.
Przedstawiciele MON i MSZ zaprezentowali senackiej komisji polskie priorytety dotyczące wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony na czas polskiego przewodnictwa w Radzie UE.
"Chciałbym zwrócić uwagę, że Traktat z Lizbony został implementowany również w części dotyczącej CSDP - wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony. Nie ma w tej chwili narodowej prezydencji, jeśli chodzi o realizację wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, w tym wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony" - przypomniał senatorom Łękarski.
"W wielu dziedzinach narodowa prezydencja ma kompetencje zbliżone do tych, jakie miała do tej pory, natomiast w tej dziedzinie właściwie w całości kompetencje narodowej prezydencji przeszły na rzecz pani Ashton i to ona tak naprawdę realizuje tę politykę" - dodał.
Podkreślił, że państwa członkowskie zachowują kontrolę nad polityką bezpieczeństwa i obrony, "wytyczają główne kierunki i podejmują decyzję, natomiast całość implementacyjna znajduje się w rękach wysokiej przedstawiciel UE ds. polityki zagranicznej i bezpieczeństwa".
Zaapelował, by "nie mylić kompetencji prezydencji z wyobrażeniami, które mieliśmy na ten temat w tej dziedzinie". "Musimy działać zupełnie inaczej - inspirując, podsuwając Catherine Ashton oraz strukturom i państwom członkowskim pewne tematy, natomiast nie jesteśmy w stanie im tych tematów narzucić" - powiedział.
Zwrócił też uwagę, że założenia prezydencji Polska czyniła kilkanaście miesięcy temu, gdy "nie wiedzieliśmy jakie będą rozmiar i skutki kryzysu finansowego". Dodał, że w Wielkiej Brytanii, Francji i Holandii "cięcia budżetowe kształtują wszelkie myślenie o współpracy europejskiej".
Priorytety polskiej prezydencji pod względem wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony zaprezentował wiceminister obrony Zbigniew Włosowicz. Zakładają one zwiększenie użyteczności unijnych grup bojowych, w tym wypracowanie mechanizmów finansowania jednostek w razie potrzeby ich szybkiego rozmieszczenia; harmonizację wojskowych i cywilnych mechanizmów planistycznych, pogłębienie współpracy UE z jej wschodnimi sąsiadami w dziedzinie bezpieczeństwa i obrony oraz wzmocnienie relacji UE-NATO.
Rezultaty tych prac będą omawiane przez komitety i grupy robocze Rady UE oraz na spotkaniach ministrów spraw zagranicznych i obrony. Jesienią br. Ashton ma przedstawić raport z przebiegu prac nad rozwojem zdolności do współpracy cywilno-wojskowej i relacji UE-NATO.(PAP)
brw/ malk/ jra/
