Prof. Andrzej Schinzel otrzymał w czwartek dyplom doktora honoris causa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Jest on uważany za jednego z największych współczesnych polskich matematyków i najlepszy na świecie specjalista z zakresu rozkładalności wielomianów.
Jak zaznaczył rektor uczelni, prof. Bronisław Marciniak, uniwersytet "w pełni docenia niepodważalne osiągnięcia prof. Schinzla na polu naukowym i dydaktycznym, jak również znaczenie uzyskanych przez niego wyników dla nauki światowej". "Przyjęcie w poczet doktorów honorowych naszego uniwersytetu jest wyrazem głębokiego szacunku i uznania naszego środowiska akademickiego dla wybitnej pozycji naukowej prof. Schinzla, a także dla jego olśniewającej kultury humanistycznej i wysokich standardów etycznych, którymi zawsze się kierował w działalności zawodowej i w życiu publicznym" - wyjaśnił rektor.
Prof. Schinzel powiedział PAP, że honorowy doktorat poznańskiej uczelni ma dla niego szczególnie duże znaczenie nie tylko dlatego, że to miasto i uczelnia słynnych polskich matematyków i kryptologów, którzy złamali niemiecki szyfr Enigma. "Poznań jest w tej chwili najsilniejszym w Polsce ośrodkiem teorii liczb, czyli dziedziny, którą się zajmuję. Tutaj jest trzech czy nawet czterech profesorów z tej dziedziny, co jest rzadką rzeczą. Spośród tych trzech sławnych kryptologów jednego jeszcze pamiętam - widziałem Mariana Rejewskiego na zebraniu Polskiego Towarzystwa Matematycznego" - wyjaśnił prof. Schinzel.
Trzej kryptolodzy, którzy w 1932 roku poznali szyfr niemieckiej maszyny kodującej "Enigmy" - Marian Rejewski, Jerzy Różycki i Henryk Zygalski - byli absolwentami wydziału matematyki poznańskiego uniwersytetu. Pytany o stosunek młodych ludzi do matematyki w szkole i na maturze prof. Schinzel ocenił, że ten przedmiot można pokochać, wszystko jednak zależy od nauczyciela. "Jeżeli nauczyciel jest dobry, to nawet słaby uczeń może być zachęcony do matematyki" - zapewnił.
Prof. Andrzej Schinzel urodził się 5 kwietnia 1937 roku w Sandomierzu. Studia matematyczne na Uniwersytecie Warszawskim ukończył w wieku dwudziestu jeden lat. Pod wpływem swojego mistrza, wybitnego matematyka, prof. Wacława Sierpińskiego, zainteresował się teorią liczb i jej poświęcił całe swoje naukowe życie. Stopień doktora nauk matematyczno-fizycznych uzyskał w 1960 roku, stopień profesora nadzwyczajnego w 1967 roku, a zwyczajnego - w 1979. Od 1960 roku zatrudniony jest w Instytucie Matematycznym Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. Obecnie jest przewodniczącym Rady Naukowej Instytutu.
Był stypendystą Fundacji Rockefellera w Cambridge i Uppsali. Otrzymał m.in. Nagrodę Wydziału Nauk Matematyczno-Fizycznych, Chemicznych i Geologiczno-Geograficznych PAN, Nagrodę Państwową II stopnia, Medal Komisji Edukacji Narodowej oraz Papieski Krzyż Pro Ecclesia et Pontifice. Członek m.in. Polskiego Towarzystwa Matematycznego, Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, Niemieckiej Akademii Przyrodników - Leopoldina, członek honorowy Węgierskiej Akademii Nauk, członek korespondent Austriackiej Akademii Nauk, członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk. Przez niemal 40 lat był redaktorem naczelnym "Acta Arithmetica", jednego z najważniejszych na świecie czasopism matematycznych specjalizujących się w teorii liczb. Jest autorem lub współautorem ponad trzystu oryginalnych prac badawczych oraz dwóch obszernych monografii. (PAP)
rpo/ hes/
