Inco-Veritas, producent m.in. płynu do mycia naczyń "Ludwik", przez 10 lat nielegalnie ustalał z dystrybutorami chemii gospodarczej i nawozów sztucznych minimalne ceny swoich produktów - poinformował Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów (UOKiK).
"Spółka Inco-Veritas zawarła niedozwolone porozumienia z dystrybutorami produkowanych przez siebie artykułów chemii gospodarczej oraz nawozów ogrodniczych. Zabroniona praktyka, polegająca na ustalaniu minimalnych cen hurtowych oraz podziale rynku, trwała przez 10 lat, do 2010 roku" - poinformowała w poniedziałek na konferencji prezes UOKiK Małgorzata Krasnodębska-Tomkiel.
Materiał dowodowy w tej sprawie zebrano m.in. podczas kontroli z przeszukaniem w siedzibie i oddziale przedsiębiorcy oraz u jednego z jego dystrybutorów. W trakcie postępowania spółka współpracowała z Urzędem, dzięki czemu otrzymała niższą karę. Ostatecznie wyniosła ona ponad 2 mln zł. "Niedozwolone porozumienie trwało 10 lat. Jednak mając na względzie, że firma współpracowała z Urzędem i zagregowała relatywnie szybko, dzień po kontroli, uzyskała redukcję sankcji o 40 proc." - dodała.
Praktyka trwała w latach 2000-2010 i dotyczyła m.in. domowych środków czystości (np. płynów do mycia naczyń Ludwik i Lucek), kosmetyków (ABE) czy pasty do obuwia (Buwi). Ponadto w latach 2009-2010 spółka określała minimalne ceny odsprzedaży, jakie mogły znaleźć się w gazetkach promocyjnych dystrybutorów.
10 lat trwało również porozumienie Inco-Veritas z dystrybutorami nawozów ogrodniczych, polegające na ustalaniu minimalnych hurtowych ceny odsprzedaży swoich produktów (m.in. marek: Florovit, Azofoska czy Fruktovit). Spółka dokonała podziału rynku, zakazując sprzedaży nawozów do sklepów wielkopowierzchniowych bez swojej zgody - dzięki temu producent m.in. nie musiał obawiać się konkurencji przy własnej sprzedaży nawozów do dużych placówek handlowych.
Na zakwestionowane przez prezesa UOKiK warunki sprzedaży produktów Inco-Veritas zgodzili się dystrybutorzy tej spółki, podpisując stosowne umowy.
W przypadku nieprzestrzegania warunków opisanych porozumień, dystrybutorom groziło zerwanie współpracy handlowej. Skutki zawartych porozumień odczuli kontrahenci dystrybutorów, a w konsekwencji również konsumenci, którzy nie mogli kupić produktów chemii gospodarczej i nawozów ogrodniczych Inco-Veritas po niższych cenach niż ustalone.
Przedsiębiorca będzie musiał również zapłacić dodatkową karę w wysokości 2 mln zł za utrudnianie kontroli UOKiK. Jeden z członków kierownictwa Inco-Veritas, po rozpoczęciu czynności przez kontrolerów, próbował usunąć ze swojego laptopa dokument świadczący o ustalaniu cen płynów Ludwik i Lucek oraz pasty do butów Buwi.
Obie decyzje dotyczące kar nie są ostateczne. Spółka może odwołać się od nich do Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.
Jak informuje UOKiK, wspólne ustalanie cen przez przedsiębiorców należy do najpoważniejszych naruszeń konkurencji. Zabronione są porozumienia cenowe zarówno pomiędzy konkurentami, jak i przedsiębiorcami działającymi na różnych szczeblach obrotu (np. producent i dystrybutor jego towarów). Za stosowanie tego typu praktyk grozi sankcja finansowa, sięgająca maksymalnie 10 proc. przychodu przedsiębiorcy w roku poprzedzającym wydanie decyzji. Można jej jednak uniknąć lub uzyskać obniżenie dzięki programowi łagodzenia kar - tzw. programowi leniency. Jednym z warunków jest dobrowolne zgłoszenie się do UOKiK i dostarczenie dowodów na istnienie zmowy. (PAP)
(planujemy kontynuację tematu)
luo/ pad/
