W sanktuarium pasyjno-maryjnym w Kalwarii Zebrzydowskiej rozpoczną się we wtorek uroczystości odpustu Wniebowzięcia Matki Bożej, które potrwają do niedzieli. Rokrocznie gromadzą one rzesze wiernych.
We wtorek, na rozpoczęcie odpustu Wniebowzięcia Matki Bożej, późnym wieczorem odprawione zostaną nieszpory z kazaniem. Po Apelu Maryjnym zasłonięty zostanie cudowny obraz Matki Bożej Kalwaryjskiej. Następnego dnia przypada uroczystość Matki Bożej Kalwaryjskiej. Przedpołudniowej sumie przewodniczył będzie kardynał Franciszek Macharski.
Zasadnicza część odpustu rozpocznie się w piątek. Tego dnia po południu odbędzie się procesja Zaśnięcia Matki Bożej. Przy kościele Grobu Matki Bożej na dróżkach kalwaryjskich odprawiona zostanie msza święta pontyfikalna. Uroczystościom będzie przewodniczył metropolita katowicki abp Damian Zimoń w asyście kardynałów: metropolity krakowskiego Stanisława Dziwisza i Franciszka Macharskiego.
Sobota poświęcona będzie młodzieży. Wieczorem odprawiane będzie nabożeństwo w kościele Ukrzyżowania na Górze Kalwarii. Po zmroku, w kierunku placu przed bazyliką, wyruszy wielotysięczna procesja ze świecami, prowadzona dróżkami kalwaryjskimi.
Centralne uroczystości odpustowe Wniebowzięcia Matki Bożej zakończą się w niedzielę. Przewodniczył im będzie kardynał Józef Gulbinowicz. Dróżkami kalwaryjskimi przejdzie procesja Wniebowzięcia Matki Bożej.
Początki odpustu sięgają XVII wieku, czyli czasów, w których powstał klasztor w Kalwarii Zebrzydowskiej. Skromna pierwotnie procesja Pogrzebu i Chwały Matki Bożej w święto Wniebowzięcia urosła do imponujących rozmiarów. Już w latach trzydziestych XVII wieku, czyli ok. 30 lat po założeniu klasztoru Bernardynów w Kalwarii, w procesji brała udział kapela oraz wojsko.
W połowie XVII wieku bernardyni urządzali w Kalwarii Zebrzydowskiej dwie procesje. Pierwsza odbywała się 13 sierpnia, w dniu pogrzebu Matki Bożej, a druga 15 sierpnia, w święto Wniebowzięcia.
W drugiej połowie XVII wieku w procesjach pojawili się także wierni z pochodniami, oddawano też salwy armatnie. Wprowadzono także wystawne nabożeństwo i kazania przy siedmiu stacjach.
Po pierwszym zaborze z dróżek kalwaryjskich zniknęło wojsko i armatnie salwy. Zaczęły natomiast występować asysty dziewcząt z różnych miejscowości. Szczególnym znaczeniem i przywilejami od tamtego czasu po dziś dzień cieszy się Asysta Cieszyńska, która datuje się od roku 1740.
Ponowny rozkwit obrzędów związanych z Wniebowzięciem przypada na wiek XX. Obok dziewcząt na procesjach pojawiają się asysty młodych mężczyzn, a po 1946 roku także grupy regionalne w swych rodzimych strojach. Przybyło też kapel.
Po drugiej wojnie światowej, aby uwzględnić bardziej duchowe potrzeby wiernych, m.in. wprowadzono polskie nieszpory zamiast nabożeństw łacińskich. Od tego czasu procesję Wniebowzięcia kończy też uroczysta suma pontyfikalna. Jest to najważniejszy punkt całego odpustu.
W połowie lat 40. XX wieku powstało również inscenizowane misterium Zaśnięcia Matki Bożej odtwarzane przy pierwszej i ostatniej stacji Pogrzebu. Jego twórcą jest bernardyn z Kalwarii - ojciec Augustyn Chadam.
Sanktuarium Kalwaryjskie jest jednym z głównych miejsc kultu maryjnego w Polsce. Wraz z klasztorem, w którym od początku przebywają bernardyni, wybudowano Dróżki Męki Pańskiej łączące ze sobą 41 obiektów sakralnych. Dróżki przypominają kompozycją topograficzną i architektoniczną miejsca święte w Jerozolimie. (PAP)
szf/ pz/ bno/
